Venezuela’nın başkenti Caracas şehri korkuların büyüdüğü bir yanardağa dönüşüyor...
Follow @dusuncemektebi2
İşsizliğin, yoksulluğun ve gelir dağılımındaki eşitsizliğin kasıp kavurduğu modern dünyada hayatlarını korkularıyla yaşayanların öfkesi bir gün patlayacak gibi.
Ve Paris’teki “Sarı Yelekliler” eylemleri daha masum kalacak...
Dünya dönüyor ama dönüÅŸümler her gün biraz daha ağırlaşıyor.
Venezuela’nın baÅŸkenti Caracas ÅŸehri korkuların büyüdüÄŸü bir yanardaÄŸa dönüÅŸüyor...
Biliyoruz, seyrediyoruz ama iÅŸte o kadar...
ABD karıştırıyor yine...
Karıştırdıkça kazanıyor ama yüzlerce insan ölüyor...
Ve milyonlarca insan açlık, susuzluk ve maÄŸduriyetin ortasına düÅŸmüÅŸ.
Gölgeler ÅŸehrine dönüÅŸtürülen ülkede herkes ayakta kalmaya çalışıyor...
Ve ülkenin hemen her yerinde elektrik kesintileri yüzünden halk periÅŸan...
Ä°syana yönlendiriliyor büyük kalabalıklar.
BaÅŸkan Maduro haklı olduÄŸu savaşında gittikçe yalnızlaÅŸtırılıyor...
Çünkü halkın maÄŸduriyetleri taşıyabileceÄŸi ve dayanabileceÄŸi bir sınır var...
Herkes bir yere kadar arkasında duracak gibi.
“Etrafınızda engin bir sessizlik hissediyorsunuz” diyen Caracas’lı genç aslında halkının çaresizliÄŸini tarif ediyor bizlere.
*
DiÄŸer yandan dünyanın birçok ÅŸehrinde modern yaÅŸamların arasında kaybolup gidiyor insanoÄŸlu.
Korkuların biriktirildiği şehirlerde belanın nereden geleceği belli değil.
Bir denizin kenarında oturup dalga seyreder gibi savaşlar, katliamlar izleniyor...
Ve bir zaman sonra hepsi yine unutuluyor...
*
Dün Yeni Zelanda...
Bugün Irak...
Yarın nerede olacağı belli değil.
*
Dicle Nehri’nde feribotun batmasıyla hayatını sulara bırakan 83 Iraklının ölümü hüzünlendiriyor insanı...
Bizden uzaklarda olan her faciaya, savaşa yabancıyız adeta.
YaÅŸadıkları duvarların arkasına sığınarak geçip giden hayatlara yenik düÅŸmek...
*
KurÅŸunlarla, bombalarla baÅŸlatılan savaÅŸları ve korkuyu yine silahlarla savuÅŸturmaya kalkışacak kadar çeliÅŸkilere teslim olunuyor.
Savaşlarla savaşarak yaşıyoruz.
Ve savaÅŸarak toprağını, canını ve malını koruyanların acısı yaÅŸanıyor modern çağın ortasında.
*
Firari hayallerin saatlerinde mutluluğun keyfini yaşayabilme ihtimallerinin hesapları yapılıyor artık.
Var olma kaygılarına yenik düÅŸerek yaÅŸayanlar her gece ışıkları söndürüp uykularına teslim oluyor...
Hayatın gerçekleriyle yüzleÅŸmeyi erteliyoruz sürekli.
Günleri kurtarmaya çalışıyoruz.
Ve yarınlara sığınıyoruz.
*
Mezarlıkların yanından geçerken ölüler insanoÄŸluna “Biz ibret deÄŸil miyiz size” diyerek feryat edermiÅŸ ama bizler duymuyoruz...
Duymayacağız da...
MEHMET SOYSAL - HÜRRÄ°YET
Henüz yorum yapılmamış.