Halime Gökçe / Çocuklarımızı katil bilgisayar oyunlarından koruyabilir miyiz?

Mavi Balina'dan sonra ÅŸimdi de Momo'yu konuÅŸuyoruz. Tüm anne babalar tedirgin; ya bizim de çocuÄŸumuz bu oyunu oynuyorsa, bir gün zombileÅŸip intihara kalkarsa, anne babasını öldürecek kadar hipnoz edilirse diye... Dünya nereye doÄŸru gidiyor böyle? Bu oyunları yazanların, piyasaya sürenlerin amacı ne olabilir? Sadece para kazanmak mı? UyuÅŸturucu tacirleri gibi bunların da tek amacı ölüm üzerinden para kazanmak mı? Para kazanmanın bin türlü hileli hurdalı ve daha kolay yolu varken sebep sadece bu deÄŸildir herhalde. 

Bilgisayar oyunları artık çok ciddi bir güvenlik sorunu haline gelmiÅŸ durumda. Hani herkesin doÄŸru tespit ettiÄŸi gibi bugün Momo, yarın Bobo... Sorunu çözmek için sadece yasaklamak, eriÅŸimine engel koymak yetmeyecek belli ki. Bu dünyayı yönetenlerin asıl motivasyonu ortaya çıkarmak lazım. Ve çocukların aklına girip kendine zarar verdirebilen gücün biz farketmeden daha neler yapabildiÄŸini de düÅŸünmek gerek beraberinde. En vahim sonuç ortaya çıkınca ayaÄŸa kalkıyoruz, aman Allah'ım başımıza bu da mı gelecekti, diyoruz ama aslında o vakte kadar neler neler gelmiÅŸ oluyor. 

Çok hızlıca bir araÅŸtırma yapın, çocuÄŸu bilgisayar oyunu oynamayan var mı? Yok deÄŸil mi? O kadar normal ki bu artık, sorun olarak dahi görülmüyor. Anne-babalar evde, misafirlikte sohbette iken çocuklar tabletleriyle baÅŸ baÅŸa. Oradaki dünyaları, kendi gerçekliklerinden çok daha cazip. Tek taraflı yayın yapan "televizyon çağından" farklı olarak interaktif bir ortam sunuyor. Online oyunlar sayesinde tabletine gömülen çocuklar "ebeveynlerine ayak bağı olmadıkları" o süre zarfında her ÅŸeyin mubah olduÄŸu bir akımın tesirine çoktan girmiÅŸ oluyorlar. Ä°çine doÄŸduÄŸu aile ve toplumun deÄŸerlerinin çok uzağında bir yaÅŸam tarzına özeniyorlar. Hele de aile biraz baskıcı ise çocuk, online oyunlardan edindiÄŸi Koreli arkadaÅŸları yardımıyla evini, ülkesini terk etme planları yapmaya baÅŸlıyor. 

*** 

VerdiÄŸim misal laf olsun diye deÄŸil. Bu oyunların envai çeÅŸidi var ve sadece çocuklarımızın aklını başından alıp intihara sürüklemiyorlar, onları ailelerine, toplumlarına da yabancılaÅŸtırıyorlar. Bu ve benzeri oyunlar sayesinde evini terk eden gençler hakkında daha henüz bir istatistik yapılmış deÄŸil. Yetkililer, tek başına Güney Kore'ye giden genç kızların sayısına eriÅŸebilirlerse ne demek istediÄŸim anlaşılacaktır. Bunların ne kadarı, ailelerinin rızasını almadan, hatta hiç haber dahi vermeden gidiyor. 

Kore çılgınlığı sadece BTS denilen cinsiyetsiz pop ikonları ile sınırlı deÄŸil. BTS ve Pabci gibi online oyunlar üzerinden Korelilerle irtibatta olup soluÄŸu Seul'de alan çok gencimiz var maalesef. Neden Kore? Bu da ayrıca araÅŸtırılması gereken bir soru.   

*** 

Suçlu çocuklar mı, peki? Konunun vahametiyle yüzleÅŸmek istemiyorsak onları suçlayabiliriz tabii... 

Bu konuda devlete, ailelere, öÄŸretmenlere düÅŸen çok fazla görev var. Ama önce konunun boyutlarını kavramak, vahametinin farkına varmak gerekiyor. 

Büyük büyük laflar edip baÅŸkalarına ödev vermek yerine herkes önce kendisi ne yapabilir, buna odaklanmalı. Ebeveyn olarak bizler nasıl bir koruma tedbiri alabiliriz? Bir kere internet eriÅŸiminin temiz olduÄŸundan emin olmamız gerekir. Yani güçlü filtrelerimiz olmalı. 

Çocuklarımızı, küçücük parmaklarıyla tablet ekranında sörf yapmayı öÄŸrenmeden önce ya bir spor ya da sanat dalına yönlendirmeliyiz. Bu çok önemli. Spor ve sanatı çocuklarımızın hayatına teknolojiden önde sokmaz isek ÅŸayet, hastalık nüksettikten sonra bunlar da iÅŸe yaramayacaktır. 

Hayatında yoÄŸun olarak spor ya da sanatla meÅŸgul olan çocuk ve gençlerin internet bağımlılığı çok daha düÅŸük.