Ahmet Hamdi Tanpınar'ın, Adnan Menderes ve Celal Bayar'a idamı yetersiz bulup işkence önerdiği ortaya çıktı

Ünlü yazar Ahmet Hamdi Tanpınar'ın, Adnan Menderes ve Celal Bayar'a idamı yetersiz bulup iÅŸkence önerdiÄŸi ortaya çıktı. ‘AÄŸzı köpüklü Adnan Menderes, kin çıkını ve Anayasa hırsızı Celál Bayar!’ Daha Yassıada Mahkemeleri baÅŸlamadan Demokrat Parti yönetimine böylesine ağır sıfatlarla saldıran kimse, sıradan bir CHP'li olsa kimse ÅŸaşırmayacaktı hiç kuÅŸkusuz. Ne var ki, bu sözlerin sahibi, bugüne kadar ‘‘muhafazakár-saÄŸ kesim’’ içinde telakki edilen, bu kesime mensup olduÄŸu gerekçesiyle uzun yıllar görmemezlikten gelinen ünlü yazar Ahmet Hamdi Tanpınar. ‘‘Muhafazakár-saÄŸcılığından’’ rahatsız olan solcu aydınların eserlerinde Marksist izler aradığı Ahmet Hamdi Tanpınar... YKY tarafından yayımlanan ‘‘Mücevherlerin Sırrı’’ isimli kitapta yer alan yazıların bir kısmı, ÅŸair, edebiyat tarihçisi ve romancı Ahmet Hamdi Tanpınar'ın, bugüne kadar bize sunulandan son derece farklı fikirler taşıdığını koyuyor ortaya. Özellikle, 27 Mayıs ihtilálinden sonra kaleme alınan yazılara bakıldığında, Tanpınar'ın DP dönemine ve DP liderlerine ağır bir dille hakaret ettiÄŸi görülüyor.

BaÅŸta Bayar ve Menderes olmak üzere DP'li sanıklara idam cezası verilmesi durumunda bile tatmin olmayacağını belirten Tanpınar, herbirinin iÅŸkenceden geçirilmesini bile istiyor. Peki ama bu yazılar bugüne kadar neden çıkmamıştı günışığına? Bilinçli bir gizleme çabası mıydı bu, yoksa tesadüf mü? Okuyun ve kendiniz karar verin... Menderes Kazıklı Voyvoda’yı taklide kalktı Bir gün tahsilini hür düÅŸünce ve insan cennetinin vatanı olan o diyarlarda yapmış bir Demokrat mebusa rastladım. Laf arasında hiçbir münasebet yokken birdenbire ÅŸu cümleyi yumurtladı: ‘‘Son zamanlarda tarihimizde üç büyük adam yetiÅŸti. Abdülhamid, Mustafa Kemal ve Adnan Bey.’’ BulunduÄŸumuz yer ne münakaÅŸaya ne de kavgaya müsaitti. ‘‘Atatürk'ü aradan çıkartsanız iyi olur, dedim; bana böyle bir taviz vermeye mecbur deÄŸilsiniz.’’ Bu adam felsefe tahsil etmiÅŸti. Tarih bildiÄŸini zannediyordu. Fakat cibiliyeti onun temyiz dediÄŸimiz o büyük hassadan ve deÄŸer fikrinden mahrum etmiÅŸti. Demokrat idarenin Abdülhamid'de örnek arayıp aramadığını bilemem. Zaten çoÄŸunluÄŸu tarih bilmezdi. Ve zaten o fasit daireye girer girmez her bildiklerini unuttukları muhakkaktı. Yalnız Adnan Menderes'in Çakıcı Efe'den Abdülhamid'e ve Hitler'e kadar bir yığın örnekleri bulunduÄŸu muhakkaktı. Ve hepsine birden yetiÅŸmek isterdi. Son zamanlarda da Kazıklı Voyvoda'yı taklide kalktı. Yazık ki ÅŸahsi idare birtakım meziyetler ister. * Fakat daha garibi var. Adnan Bey'in kendisi de Atatürk'e benzediÄŸine inanmıştı. Hugo'nun tabiriyle bu ‘‘hırsız feneri’’ kendisini güneÅŸ addediyordu. Hiç olmazsa zaman zaman Ä°nönü'nün henüz hayatta olduÄŸunu unuttuÄŸu anlarda. Celál Bayar- Adnan Menderes çetesi Evet, ÅŸahsi idare de, bütün mahzurlarına raÄŸmen bir idare ÅŸeklidir. Ve her ÅŸeyden evvel ÅŸahsiyet denen o büyük çekirdeÄŸi ister. Adnan Bey'de bu yoktu. O sahnedeki rolünü benimsemiÅŸ, o kıyafette sokaÄŸa fırlamış istidatsız bir aktördü. Hayatı kaçma ile geçti. (...) Ne garip BaÅŸvekildi ki en büyük propagandasını biçare eÄŸlence kadınlarından dinledik.

Türk tarihinde erkekliÄŸinin kudretiyle övülen tek BaÅŸvekil, iktidar mevkiini muhafaza için Cumhuriyet Meclisine, ‘‘Siz isterseniz hilafeti de iade edersiniz!’’ tavizini veren adamdır. Biçare bilmiyordu ki bir Millet Meclisi'nin dahi saláhiyetleri mahduttur. Anayasa denen bir ÅŸey vardır, onun da arkasında bütün müesseseleriyle bir millet bekler (...) Celál Bayar-Adnan Menderes çetesi Ä°smet PaÅŸa'da düÅŸman yerine örnek görselerdi, Türkiye ÅŸimdi baÅŸka bir Türkiye olurdu. * Celál Bayar ise sadece komitecidir. Otuz seneden fazla mebusluk, vekillik, baÅŸvekillik, devlet reisliÄŸi yapmıştır, ama yine komitecidir. Kendisi Çankaya'ya kapanır, BaÅŸvekil yurdu ateÅŸe vermek için yollara düÅŸer. Neticede memleketin temiz evlatları zaruri olarak harekete geçerler. Milli Birlik Komitesi bu Sardanapal taklitlerini çuvala tıkarak Yassıada'ya gönderir. Demokrat Parti dediÄŸimiz talihsizlikte birkaç mesut hadise vardır. Bunlardan biri ÅŸüphesiz ki mücrimlerin hemen hepsinin adaletin elinde olmasıdır. Cehennem azabı gerekli Hepsinin hak ettikleri cezaları göreceklerine eminim. Fakat bu cezaların beni ve hiç kimseyi tatmin etmeyeceÄŸine de eminim (...) Sade yaÅŸayanları deÄŸil, gelecek nesilleri de mahkum eden bu cürmü kim ve hangi karşılıkla ödeyebilir? Ä°dam cezası mı? Hepimiz öleceÄŸiz. Burada Dostoyevski'nin ve Camus'un o kadar dahiyane bir ısrarla anlattıkları o son ánın azabı dahi benim için mánasızdır. Kaldı ki milyonlara fenalık eden bu insanları adalet kılıcı teker teker vuracak. Öldükleri zaman da her ÅŸey bitecek, ne ıstırap kalacak, ne de bekleyiÅŸ... Hapis mi? Bir vatanı hapishaneye çeviren insanların birkaç yıl hürriyetlerinden mahrum oluÅŸu neyi ifade eder? Tek bir insan öldüren katil belki kendi hayatı pahasına bir misilleme olarak bu cürmü ödeyebilir! Fakat milyonlarca insanı ezen, taassup ve cehalet ifritlerini azdıran, cemiyet hayatını altüst eden ve belki de istikbalini tehlikeye sokan bu insanlar için bu cezaların manası nedir? (...) Böyle bir cürüm için din kitaplarının cehennemi, çeÅŸitli azapları lazımdır. Orduya minnettarız AÄŸzı köpüklü Adnan Menderes, kin çıkını ve Anayasa hırsızı Celál Bayar, hepsi öldürmeye, yakıp yıkmaya ve servet ve sámanlarıyla kaçmaya her an hazır yaşıyorlarmış. Hayır, biz ordumuza sadece tam yerinde ve zamanında bir kurtarmayı deÄŸil, bütün bu unutulmayacak manzaralara da medyunuz. Ä°ÅŸi o kadar güzel idare ettiler ki, en cahilimizin bile mahiyetleri hakkında ÅŸüphesi kalmadı.