Rohingyalı kadınlar dikiş dikerek iyileşmeye çalışıyor

Myanmar'da maruz kaldıkları ÅŸiddet sarmalından kaçan Rohingyalı kadınlar hayatlarını yeniden inÅŸa ve rehabilite etmek için dikiÅŸ dikiyor.

Tanıklık Terziler  # Hands4Rohingya yardım projesi tarafından desteklenen Rohingya kadın mülteciler, dikiÅŸleri ile yaÅŸadıkları trajedinin yaralarını sarmaya çalışıyorlar.

BangladeÅŸ'teki kamplarda yaÅŸayan Rohingya mültecileri için umut veren giriÅŸim kadınların dikiÅŸ dikerek ortaya çıkarttıkları kıyafetleri satarak gelir elde etmelerine olanak saÄŸlıyor.

Hands 4 Rohingya'nın proje müdürü Jamila Hanan, “Bu kadınların yaÅŸadıkları korkunç deneyimlerden sonra hayatlarını yeniden kurmaları ve bu güzel kıyafetleri yaratmalarını görmek çok büyük mutluluk. Esneklik, sebat, yaratıcılık ve umutlarından ilham alıyorum ve hayret duyuyorum. ” diyor.

Proje, kadınların kendi yaÅŸamları üzerinde bir kontrol biçimi kazanabilmeleri ve onlarla kendileri için çalışarak onurlarını geri kazanabilmeleri umuduyla dünyaya yürekten gelen tanıklıklarını paylaÅŸmalarına yardımcı oldu. Projenin destekçileri tarafından kadınların ifadelerini dinleyen ve umutsuzca yardım etmek isteyen dikiÅŸ makineleri bağışlandı. Bugüne kadar çoÄŸu zaten nasıl dikiÅŸ dikileceÄŸini bilen Rohingya kadınlarına 27 dikiÅŸ makinesi verildi. GiriÅŸimciler çevrimiçi bir maÄŸazadan satış yapabilmek için Tanık Terziler giriÅŸimini destekleyen ücretsiz bir web sitesi kurdu.

Belgesel film yapımcısı Shafiur Rahman, ilk olarak Ocak 2017'de, Myanmar'dan kaçan kadınların korkunç çileleri hakkında Rohingya mültecileriyle konuÅŸmak için kampları ziyaret etti. 

Bağış deÄŸil çalışmak istiyorlar

Rahman'a göre, “Bu kooperatifin gösterdiÄŸi ÅŸey, Rohingya kamplarındaki insanların yaÅŸamlarına devam etmek için açlıklarını gidermeleri gerektiÄŸi. Mültecileri, eylemsiz yardım alan kiÅŸiler olarak görmek yanlıştır. YaÅŸamları alt üst oldu ve iÅŸ yapmak onların normallik gibi bir kesinlik kazanmalarını saÄŸlıyor. Bağış istemiyorlar. Çalışmak istiyorlar. ”

16 yaşındaki bir Rohingya mültecisi ve kadın grubundaki en genç kurtulanlardan biri olan Anwara, dikiÅŸ grubuna katıldığından bu yana hayatının daha iyi deÄŸiÅŸtiÄŸini söylüyor:

“Bu dikiÅŸ makinesini aldıktan sonra, biraz gelir kazanabilirim. Ben de kendi kıyafetlerimi dikebilirim. Gelirimizle yiyecek alabilir, iyi giyinebilir, cep telefonlarımızı ÅŸarj edebilir ve ev için yiyecek alabiliriz. Bir makine olmadan, bunların hiçbirini yapamadık. Åžimdi bir yaÅŸam amacımız var ve hayatlarımıza devam edebiliriz. ”

BM, Myanmar'daki Rohingya Müslüman topluluÄŸunu dünyadaki en zulmedilen azınlıklardan biri olarak nitelendirdi. Neredeyse 700 bin kadar Rohingya insanı, Myanmar'daki acımasız bir askeri baskı sonrasında, hayatlarını riske atarak, zulüm, tecavüz, ve  yakılan evlerinden kaçmak zorunda kaldı. Kurbanların çoÄŸu, Cox Bazaryakınlarındaki mülteci kamplarında yaÅŸadıkları komÅŸu BangladeÅŸ'e kaçtı.

Bu kadınların ve ailelerinin bu vahÅŸeti yaÅŸadığı Myanmar'daki Rakhine eyaletine geri gönderilme korkusu haklı. BirçoÄŸu, mevcut Myanmar rejimi kapsamında güvenliÄŸinin saÄŸlanacağına güvenemeyeceklerinden geri dönmekte isteksiz. BangladeÅŸ, Rohingya mültecilerini baÅŸlangıçta planladığı gibi gönüllü olarak geri gönderemeyeceÄŸini kabul etti çünkü hiç kimse, insan hakları, vatandaÅŸlık ve güvenlik garantisi olmayan bir yere geri dönmek istemiyor.

Kaynak: www.dunyabulteni.net