Çocuğumuz doğuştan şair olsaydı, ne yapardık?

Bir ÅŸair-i maderzad, yani doÄŸuÅŸtan ÅŸairle henüz çocuk yaÅŸlarında karşılaÅŸsak nasıl tepki verirdik acaba? Onun ansızın ilhama tutulmasını hayranlıkla izleyip söylediklerini kaybolmadan kaydetmenin derdine mi düÅŸerdik? Sonra onu sakınıp bu hüneri külleyecek her türlü tehlikeyi bertaraf etmenin yollarını mı arardık? Yoksa bu hâle hiç eÄŸilme gereÄŸi duymadan, çocuk da olsa sorumlulukları vardır ve yerine getirmesi gerekir, onun için aslolan budur, diye mi düÅŸünürdük.

Sara Colangelo ikinci uzun metrajı Anaokulu ÖÄŸretmeni filminde bizleri bu sorularla karşı karşıya getiriyor. Henüz okuma yazmayı dahi bilmeyen bir ÅŸair çocuk Jimmy ve ona saldırmak için tetikte bekleyen dünyaya karşı onu savunmanın derdine düÅŸen öÄŸretmen Lisa'nın hikâyesi ile, bizleri bu ikilemle karşı karşıya getiriyor.

Bazen ÅŸiir deÄŸil ÅŸair gelir

Anaokulu öÄŸretmeni Lisa, ÅŸiir kursuna katılıp orta yaÅŸlılığın vermiÅŸ olduÄŸu rutini aÅŸmak için çaba sarf etmektedir. Hem eÅŸi hem de ergenlik dönemindeki iki çocuÄŸu ile çok saÄŸlıklı bir iletiÅŸimi yoktur. Bu sıradanlığı, ÅŸiirle aÅŸmanın yollarını arar. Kendisine anlam katacak ÅŸiirleri yakalamanın derdindedir. Ne var ki bu konuda vasatı aÅŸamaz. Bir gün bir öÄŸrencisinin ilhama tutulduÄŸunu ve oldukça güzel bir ÅŸiir mırıldandığını fark eder. Lisa'ya ÅŸiir deÄŸil bir ÅŸair gelmiÅŸtir. Bu saatten sonra Lisa, kendi yazacağı ÅŸiiri kenara koyup doÄŸuÅŸtan ÅŸair Jimmy’nin peÅŸine düÅŸer. Ona özel zaman ayırır. Onun dünyasını daha yakından tanımak için çabalar. Bu noktada yukarda bahsini ettiÄŸimiz ikilemle karşı karşıya kalır. SorumluluÄŸu; öÄŸrencilerini müfredatın buyurduÄŸuna uygun olarak yetiÅŸtirmek olan bir öÄŸretmen, daha anlamlı bir çaba için müfredatın sınırlarının dışına çıkmalı mıdır? Tabii ki toplumsal sistem müfredattan yanadır. Bu sistem içinde varlık sürdüren ebeveynler de aynı ÅŸekilde tanımlanmış sorumlulukların yerine getirilmesi gereÄŸinde karar kılmışlardır. Lisa, bu ÅŸartlarda Jimmy’nin sahip olduÄŸu yeteneÄŸi korumasını saÄŸlamak için çaba harcar. Çabanın da ötesinde bunu takıntı haline getirir. 

Hikâyeyi zayıflatan nokta

Lisa’nın Jimmy için verdiÄŸi mücadelesinin saplantı boyutuna varması filmi, hikâye noktasında zayıflatıyor. Lisa’nın ÅŸiirle olan iliÅŸkisinin geçmiÅŸte nasıl olduÄŸuna dair yeterli bilgiye sahip deÄŸiliz. Bu durumda Lisa’nın öÄŸrencisi için bu kadar riski göze alması mantıksal olarak oturmuyor ve hikâyenin inandırıcılığına zarar veriyor bu durum. Filmin son sekansında Lisa’nın riskten öte suç olan bir eylem gerçekleÅŸtirmesi bu noktadaki mantıksal boÅŸluÄŸu büyütüyor. Fakat sekansın sonunda Lisa’nın kendi yaÅŸamından hareketle yapmış olduÄŸu açıklama hikâyede taÅŸların yerli yerine oturmasını bir nebze saÄŸlıyor. Zayıflayan hikâye yeniden toparlanıyor.

Oldukça baÅŸarılı bir küçük oyuncu

Filmin küçük oyuncusu Parker Sevak, oldukça iyi bir oyunculuk sergiliyor filmde. Bir çocuktan kendisini, yani çocukluÄŸu oynamasını beklemek oldukça güzel bir deneyim. Parker bunu çok iyi baÅŸarıyor. Üstelik kimliÄŸine dâhil olan ÅŸairliÄŸin de hakkını fazlasıyla vererek. Bu anlamda küçük ÅŸair karakterinin bütünü ile baÅŸarılı çizildiÄŸinin altını çizelim. Semih KaplanoÄŸlu’nun Bal filmindeki Küçük Yusuf da baÅŸarı ile çizilmiÅŸ bir ÅŸair çocuk karakterdi. Bu filmlerarası hatırlatma, oyunculuk anlamında baÅŸarılanın ne olduÄŸunun daha iyi kavranmasına yol açacaktır.

Anaokulu ÖÄŸretmeni, sinematografisi yahut yönetmenin ortaya koyduÄŸu özgün biçimi ile dikkat çeken bir yapım deÄŸil. Fakat hikâyesi ile bizleri karşı karşıya getirdiÄŸi ikilem oldukça kıymetli. Åžiiriyetin giderek hayatımızdan çekildiÄŸi, kalbi duyuÅŸun yitirildiÄŸi günümüzde ÅŸiire ve ÅŸaire dikkat çekmesi anlamında deÄŸerli bir yapım.

Serdar Arslan