Knut Hamsun’un Açlık romanından 10 alıntı

Knut Hamsun'un (1859-1952) 1890’da yayınlanan Açlık romanı yazara 1920 yılında Nobel edebiyat ödülünü kazandı. Açlık Norveçli yazarın biyografisi gibidir. Ünlü bir yazar olma sevdasıyla Kristiania’ya (Oslo) gelen genç bir yazarın açlık ve sefaletle mücadelesini iÅŸler roman. YaÅŸadığı sefaletin boyutları ve katlanmak zorunda kaldığı açlığın ÅŸiddeti öyle korkunçtur ki, bunun fiziksel ve ruhsal etkileri çok sarsıcıdır. Yazdığı yazılardan kazandığı parayla geçinen genç yazar derme çatma pansiyonlarda yaÅŸar. Ä°ÅŸler yolunda gitmediÄŸinde parklardaki banklarda uyumak zorunda kalır. Sahip olduÄŸu eÅŸyaları teker teker satar. Hatta kitaplarını da…

Türkçeye Behçet Necatigil tarafından çevrilen roman en çok okunan dünya klasiklerinden arasında yer alır. Kitaptan derlediÄŸimiz 10 alıntı:

1. ‘’Sonbahar gelmiÅŸti: her ÅŸeyin renk deÄŸiÅŸtirip öleceÄŸi nazlı, serin mevsim. Sokaklarda baÅŸlamış gürültü beni dışarıya çağırıyordu: Attığım her adımda taban tahtaları esneyen bu boÅŸ oda, ıslak ve korkulu bir tabuttu sanki.’’

2. ‘’Ä°nsan deli olmasa bile, biraz duyarlı bir kalbe sahip olabilir pekala.’’

3. ‘’Sokaklarda sürtmeye devam ettim. Her ÅŸeye kayıtsız, avare yürüyor, bir sokak başında sebepsiz duruyor, hiç iÅŸim olmayan bir yan sokaÄŸa sapıyordum. Her ÅŸeyi oluruna, kendimi ÅŸen sabaha bırakıyor, mutlu insanlar içinde ben de kaygısız, öne arkaya sallanıyordum. Bulutsuz, berraktı gökyüzü; benim de gönlüm gölgesiz.’’

4. ‘’Belki de hemen bugün, gelecekteki suçlar yahut irade özgürlüÄŸü üzerine bir makale, okumaya deÄŸer bir ÅŸey yazar, hiç deÄŸilse on kron alabilirdim. Böyle bir makale düÅŸüncesi, birdenbire, derhal baÅŸlamak, dolu beynimi saÄŸmak tutkusuyla doldurdu içimi.’’

5. ‘’Belli belirsiz bir duygu, bana ÅŸu kaldırım taÅŸları üzerinde yürüyen, sinip küçülen kimsenin ben olmadığımı söylüyordu.’’

6. ‘’Ä°nzivamın olanca tadını en iyi böyle çıkarıyordum. Gönlümde tek bulut yoktu, tek rahatsızlık duygusu, düÅŸüncelerimin eriÅŸtiÄŸi ölçüde, gerçekleÅŸmemiÅŸ tek arzu ya da heves yoktu. Gözlerim açık yatıyor, benliÄŸimden sıyrılmış bir halde kendimden uzaklarda olmanın sefasını sürüyordum.’’

7. ‘’Bir zaman yattığım yerden karanlığı; kavrayamadığım, uçsuz bucaksız ve kalın karanlık kitlesini seyrettim. Aklıma sığdıramıyordum karanlığı. Bütün ölçülerin üstünde bir karanlıktı bu: yakınlığı altında eziliyordum.’’

8. ‘’DeliliÄŸim bir güçsüzlük, bir bitkinlik sayıklamasıydı, fakat bilinçsiz deÄŸil.’’

9. ‘’Ölecektim iÅŸte; sonbahardı, her ÅŸey kış uykusuna gömülüyordu.’’

10. ‘’Güçbela birkaç kısa cümle yazabildim; sırf ilerleyebilmek için çekiÅŸ döÄŸüÅŸ zorla ele geçirebildiÄŸim bir düzine çaresiz sözcük!