Çok konuşuyoruz

Hakan Albayrak - KARAR

Köşe yazarıyız. Haftada dört beş gün ahkâm kesiyoruz. Her konuda. Demek ki her konunun uzmanıyız.

Her konunun uzmanı olunca her konuda televizyon programlarına da çıkıyoruz tabii. AÅŸkla ÅŸevkle anlatıyoruz her ÅŸeyi. ÇoÄŸu zaman kendimize hayran hayran 
anlatıyoruz.

FETÖ’yü de anlatıyoruz, döviz kurlarındaki oynamaları da…

Körfez krizini de anlatıyoruz, Lucescu’nun bu saatten sonra ne iÅŸe yarayıp yaramayacağını da…

Anayasa hukukunu da anlatıyoruz, Yeni Ä°pekyolu Projesi’nin artılarını ve eksilerini de…

Macron’un vaat ettiklerini de anlatıyoruz, MaturidiliÄŸin inceliklerini de…

Hepimiz bunların hepsini anlatabiliyoruz maÅŸaallah. “Bilmiyorum”, “Esaslı bir fikrim yok”, “Bu konuda beni mazur görün” filan yazmıyor lügatimizde. Moderatörler her konuyu sırayla her birimize soruyor, biz de ÅŸakır ÅŸakır anlatıyoruz.

Moderatörlerin hep aynı kişiler olması tabiidir ama işe bakın ki biz de hep aynı kişileriz televizyon ekranında. Anlatıyoruz, gene anlatıyoruz, durmadan anlatıyoruz; bıkmadan usanmadan konuşuyoruz, konuşuyoruz, konuşuyoruz. Kendimizden bıkmıyoruz usanmıyoruz, kamuoyunun da bıkmadığını usanmadığını varsayıyoruz. Öyle şahaneyiz ki, bizden kim usanası?

(Ben şahsen televizyona artık çıkmıyorum pek. Davet eden de pek yok zaten. Ben de pek hevesli değilim. Ama davet edenin pek çok olduğu ve benim de pek hevesli olduğum zamanlarda zırt pırt televizyona çıkıp vahşice konuşurdum. Hatta bir keresinde başbakana soru sormam için gazeteci sıfatıyla çıktığım bir programda başbakana başbakanı anlattım uzun uzun, ballandıra ballandıra. Bunu bile yaptım.)

Bir de sosyal medyalar var ÅŸimdi. Twitter var, Facebook var. Ä°yi ki var. Anlatacaklarımız bitmek bilmiyor zira. Gazete sayfaları ve televizyon ekranları yetmiyor muhteÅŸem birikimimizi yansıtmaya.  Ã–yle doluyuz ki, boÅŸalmamıza mecra yetmiyor. KonuÅŸmamıza, anlatmamıza el veren yeni mecralar icat edilemez mi?

***

Çuvaldızı kendimize batırdık, siyasetçilerimiz ve devlet erkânımız iÄŸneyi çok görmesin kendine…

Onların da çoÄŸu çok konuÅŸuyor. Öyle çok konuÅŸuyor ve aynı ÅŸeyleri –bazen bir gün içindeki üç beÅŸ ayrı konuÅŸmada- öyle çok tekrar ediyorlar ki, en baba laflar bile ağırlığını kaybedebiliyor. KonuÅŸmanın ‘ÅŸehvetine’ kapılıp saçmalamalar da cabası.

***

Millet bir gün alayımıza “Bir susun ya!” diye patlar mı acep? Yeri göğü inleten bir haykırışla titretip kendimize döndürür mü bizi? Sanmıyorum. Millet de sosyal medyalar vasıtasıyla durmadan konuÅŸuyor, yorumlamadığı hiçbir hadise kalmasın diye çırpınıyor, beÄŸeni ve retweet toplamak için akla karayı seçiyor.

Bir gün hep beraber kendimizden bıkıp kendimizi yenilemeye karar verene kadar al birimizi vur ötekimize.

***

15 Temmuz ÅŸehitlerimizden sevgili Erol Olçok Abi’nin saygıdeÄŸer eÅŸi Nihal Hanım geçenlerde “3 günlük bir susma orucuna gireceÄŸim” dedi.

Yüzüme tutulmuş bir ayna etkisi yaptı bende bu söz. Halimden utanıp gevezeliğimizi dizginlemeye karar verdim ama utancım çabuk geçti maalesef. Gene bıdıbıdı vıdıvıdı konuşuyorum işte.