Nasıl bakıyor, nerede duruyoruz?

Evet… Bazı kimselerin arkadaÅŸlığı olmuyor, menfaati oluyor. Dikkat ederseniz, ‘insan’ demedim.

Menfaat nedir? Menfaat, kendi çıkarı için baÅŸkalarını çıkmaza sürüklemektir. Ä°nsanların hakkına girerek hakkı olmayanı almaya çalışmaktır.

Menfaatperest. Perest: Tapan, tapınan, aşırı derecede seven. Kısaca söylersek; menfaatini put haline getiren.

Böylelerini nasıl tanırız? Fedakârlığı başkalarından bekler. Hep yaşamak ister. Yaşatmak kısmıyla pek ilgilenmez.

Daima talepkâr olur. Nihayetinde, talep etmek, kârlı bir iştir.

Aidiyet duygusu gelişmemiştir. Sürekli adres değiştirir. Mutlaka kavgalı ayrılır.

İnsanların nasibini kıskanır, haset eder. Buna sevgi de dâhildir.

Tek taraflı düşünür. Şahsi kazancı olmayan hiçbir işle ilgilenmez. Merhametten uzaktır.

Madde bağımlısı, fırsat düşkünüdür.

Dostluğu güven, düşmanlığı korku vermez.

Elden tutmak, yükü çoğaltıp hızı azaltmak demektir. Buna yanaşmaz.

İnsanları kullanışlı bir nesne olarak görür. Yaptığı işlerle değil de kurduğu ilişkilerle ilerler. Maalesef böyle kimselerin sayısı hızla artıyor.

Her daim dostluktan, arkadaşlıktan, vefadan bahseder. Fakat uygulama kısmı sorunludur. Bir adım öne çıktığı vakit, dönüp geriye bakmaz.

Yapıp ettikleriyle ilgili haklı gerekçe bulmakta zorlanmaz. Kıymetinin bilinmediğinden yakınır. Yanlış, başkalarına mahsustur. Kabahat, diğerlerinindir.

İnsanların hayatını ve kararlarını ipotek altına almaya çalışır. Başarılı olamazsa, yüksek sesle hizmetlerini, emeklerini anlatmaya koyulur. Yıllar boyunca nasıl mücadele ettiğini vs. Özellikle siyaset sahnesinde bunu sıklıkla görürüz, görüyoruz. Kendisine edilen hizmeti, verilen emeği, yapılan iyiliği, gösterilen hürmeti çoktan unutmuştur.

Ä°stemediÄŸi bir ÅŸey olduÄŸunda, bir arzusu yerine getirilmediÄŸinde, aziz hatıraları bile yok sayar. Buna karşılık, tenkidi isimle yapacak cesaretten yoksundur. Ä°mâlar, dokundurmalar, ancak muhatabının anlayacağı belirsiz ifadeler…

Ä°tiraz yahut tepki geldiÄŸinde, cevabı / savunması hazırdır: ‘Niye üstüne alındın?’ Bir adım ötesi, alaysı bir üslupla, itiraz sahibinin ciddiyetini kundaklamaktır.

İnsanları zor zamanlarında, sıkıntılı günlerinde arar, fakat gerisini getirmez. Aramakla, onu kazandığını düşünür.

Yeni bir imkân oluşturmak yerine, birikmiş olana yönelir. Bir başına risk almaz. Sabırsızdır. Bencildir.

Bir de ilâve: Menfaat düşkünlüğünün yakıcı sonuçlarını görmek isteyenler, yaşadığımız günlere bakabilirler. Menfaatine dokunulan bir topluluk, işi vatan hainliğine ve millet düşmanlığına kadar götürdü. Ne acı.

Peki, bütün bunların karşısında kimler vardır?

Kendisi için dilediÄŸini kardeÅŸleri için de isteyen. Kader birliÄŸi yapan. Ä°mkânlara ve insanlara emanet gözüyle bakan. Dostlukta sebat eden. ArkadaÅŸlıkta ısrarcı olan. Vefanın, mesuliyetin ve merhametin imana dayanan duygular olduÄŸunu bilen. Allah’ın rızasını ve kulun hakkını gözeten. Ä°zzetle oynamayan. Kötülükten medet ummayan. Kulların kusurlarını biriktirmeyen. Verdiklerini alacak hanesine yazmayan. Ä°yilik insanı genç ve güzel gösterir. Temiz tutar. Buna böyle inanan.

Toparlayalım. Yükselmek için kardeşlerini bile batırmaktan çekinmeyen kimseler her zaman olmuştur ve olacaktır. İlâhî denge, daima iyilikten, fedakârlıktan, kardeşlikten, doğru ve dürüst olmaktan yanadır.

Kaynak: Yeni Åžafak