Dindar ol, ama dinci olma!

Lütfü Oflaz - STAR

Benim bakış açıma göre, dindar dini yaşayandır.

Dinci ise dini satandır!

Dinci ile dindarı ayırt etmek gerekir.

Yazarlık yaşamım boyunca dindarı koruyup gözetmişimdir.

Buna karşılık dinciyi eleştirmişimdir.

Bu giriÅŸten sonra sözü Diyanet Ä°ÅŸleri eski BaÅŸkanı Profesör Ali BardakoÄŸlu’nun, “din satıcıları” dediÄŸi ilahiyatçılara getirmek istiyorum.

Onun “Parayla fetva veriyorlar” dediÄŸi anlı ÅŸanlı ilahiyat profesörlerine getirmek istiyorum.

Ali BardakoÄŸlu, bunlar hakkında “Ortalık asılsız kutsallıklar üreterek, kendi din ticaretleri için müşteri arttıranlarla doldu” diyor.

Ardından “Serbest pazar mantığıyla fetva arayanlara, müşteri memnuniyetine göre fetva verenler ortalığı kapladı” diye de ekliyor.

Ali BardakoÄŸlu’nun böylesine eleÅŸtirdiÄŸi ilahiyatçılar, birbirlerinden müşteri kapmak için yarışan çığırtkanları andırıyor.

Bunlar asılsız menkıbelere, hurafelere dayanan söylemlerle insanların ilgisini çekip ilgi odağı olmak istiyor.

Elbette bunlar bunu boşuna yapmıyor.

Bir ilahiyatçının ne kadar çok müşterisi olursa, yaptığı program başına o kadar yüksek ücret alıyor.

Program başına 150 bin TL’den 600 bin TL’ye kadar varan ücret alan ilahiyatçılardan bahsediliyor.

Bu resmen din ticareti yapmak deÄŸil midir?

Dini satarak para kazanmak deÄŸil midir?

Para demiÅŸken Din Ä°ÅŸleri Yüksek Kurulu’nun “Haram parayla da hacca gidilir” fetvasını hatırlatmadan geçmemeli.

Yahu bu zihniyet neyin nesi?

Bu zihniyet kapitalist zihniyetin ta kendisi.

Dini imanı para olan kapitalist zihniyet “paranın haramı helali olmaz” der.

“Para kazan da nasıl kazanırsan kazan” der.

Kapitalist zihniyette olmayan “Haram parayla da hacca gidilir” der mi?

Kapitalist zihniyet ilahiyat aleminde böylesine etkili demek ki?

İlahiyat alemi bu yönüyle problemli.

Şu yönüyle de problemli.

Geçenlerde soyadı gibi ünlü bir ilahiyatçı olan Osman Ãœnlü, Diyanet’in camileri çocuklara sevdirmek için camilerde oyun alanları oluÅŸturma projesine karşı çıkıp “Camileri sulandırmayın; kerhaneye döndürmeyin” dedi.

Üstelik de bu lafı muhafazakar bir kanalda söyledi.

Kim bilir bu ilahiyatçı gibiler, benim her caminin yanında bir kütüphane, bir sanatevi kurulmasını öneren projeme ne diyor?

Ama ÅŸimdilik bu ilahiyatçının, camilerde çocuklar için oyun alanları oluÅŸturulması projesi hakkında “Camileri sulandırmayın, kerhaneye döndürmeyin” diyen sözlerine deÄŸinmek gerekiyor.

Öyle ya, bu gibi ilahiyatçılara güler yüzlü değil, asık suratlı camiler lazım.

Ürküten, korkutan, ağlatan camiler lazım.

Ürküten, korkutan, asık suratlı din anlayışı kaba softalıktır, ham yobazlıktır.

Kaba softalık, ham yobazlık bu gibi ilahiyatçılarda olduğu kadar Kemalistlerde de vardır.

Nitekim Anıtkabir’in bulunduÄŸu alan içine çocuk parkı yapılınca, Kemalistler ayaÄŸa kalkmışlardı.

“Anıtkabir’in kutsallığını sulandırmayın, ciddiyetini bozmayın” diyerek eylemler yapmışlardı.

Sonunda da Anıtkabir’den o çocuk parkını kaldırtmışlardı.

Demek ki onlara da ürküten, korkutan, asık suratlı bir Anıtkabir lazımdı.

Ha ilahiyatçının kaba softa ham yobazı, ha Kemalistin kaba softa ham yobazı…

İkisinin arasında bir fark var mı?