Bir kasvetli otobüs

Gökhan Özcan - Yeni Şafak

"Ramazandan birkaç gün önce, erenlerden biri otobüse biniyor: Bakınıyor çevresine, insanlarda bir gam, bir kasvet, bütün yüzlerde bir yeis... Bu zat-ı mübarek fevkalade tedirgin oluyor, ‘Ya Rabb, ne yapsam, ne etsem de, ÅŸu halkın üzerinden ÅŸu feci ağırlığı azıcık kaldırsam, insanların gönlünde azıcık sürur, azıcık ferahlık uyandırsam...’ ‘Ä°rfanını kullan ya kulum, göster hayal gücünü’ diye ilham buyuruyor Rab... Hemen o zat, yakınında oturan, yetmiÅŸ yaÅŸlarında, ÅŸalvarlı, köylü tipli, fevkalade gam dolu bir ihtiyara tatlı tatlı takılıyor. ‘Nasılsın delikanlı, nereden gelip nereye gidiyorsun?’ Ä°htiyar ÅŸaşırıyor. Erenlerden olan zat, ‘Sana delikanlı deyiÅŸim ne içindi, bildin mi?’ diyor, ‘Cennet ahalisi tümüyle delikanlıdır, senin de cennet ahalisinden olduÄŸun besbelli...’ Ä°htiyar daha da ÅŸaşırıyor, gülüyor, baÅŸkaları da duyuyor, hoÅŸlanıyor bu sözden, tatlı tatlı gülüşmeler oluyor. Duraktan otobüse iki yaÅŸlı hanım biniyor, biletleri yok, Hemen erenlerden olan zat cebinden iki bilet çıkarıyor. Hanımlar para çıkarmaya yeltenince, ‘Kalsın, onu sevabınıza bir muhtaca bağışlayıverin çıkışınızda’ diyor. Otobüstekiler bu güzel davranışa bakıp daha da çözülüyorlar. Derken erenlerden olan bu kiÅŸi Hz. Yunus’tan, Hz. Mevlana’dan güzellik, dostluk, Allah sevgisi üstüne birbirinden sıcak dizeler okumaya, ÅŸakalar, nüktelerle ortamın ağırlığını daha da dağıtmaya giriÅŸiyor... ‘Nereden çıktın be adam, içimizi ısıttın!’, ‘Güzel söze hasretmiÅŸiz be yahu!’ nidaları baÅŸlıyor otobüste, herkes birbiriyle dertleÅŸmeye baÅŸlıyor. Giderek tam bir neÅŸe, tam bir ahenk, tam bir cümbüş ortamı tamamlanıyor. Erenlerden olan zata soruyorlar, ‘Ä°n misin, cin misin, aydan mı indin be adam, gönlümüz senin gibilere ne kadar hasretmiÅŸ!

Bu hikayeyi bizzat erenlerden biri olan bu kiÅŸinin aÄŸzından iÅŸitmek bahtına erince, bu fakir, olayı keyifle bir dosta naklediyorum. O dost da buyuruyor ki, ‘Bu âlem, arifler, derviÅŸler, erenler tarafından ÅŸenlendirilmeyi bekleyen nice otobüsle doludur ve bizatihi bu âlemin kendisi böyle bir otobüstür. Bütün yolcuların gama boÄŸulduÄŸu bir anda, bir Allah dostu zuhur eder. Cümle âlemi uyandırır, cümbüşe davet eder... Farz ibadetlerden sonra kulu Allah’a en çok sevdiren, onun baÅŸka kulların kalbine sevinç vermesidir. Rabbim cümlemizi Cemalinden nasibdar kılsın...”

Sevgili AyÅŸe Åžasa’nın, Delilik Ãœlkesinden Notlar’ında yer alıyor yukarıdaki satırlar... Günün mana ve önemine fevkalade uygun olduÄŸu için iktibas ettim. Ä°ki bakımdan uygun günün maneviyatına bu anlatılanlar... Bir, nakledilen hikayede olduÄŸu gibi yine mübarek Ramazan günlerindeyiz. Ve yine pek çok insanın yüzü asık, neÅŸesi yok. Belki bu vesileyle yüzlere tebessüm, kalplere sürur hâsıl olur diye düşünerek istifadeye sunduk. Hem belki hayırlı dersler bile çıkarırız bu hikayeden hissemiz ölçüsünde.

Ä°kinci olarak, yarın, yani Cuma günü AyÅŸe Hanım’ın vefatının üzerinden tam üç yıl geçmiÅŸ olacak. AyÅŸe Hanım’ın telefonları olmadan mahzunlukla, hasretle ama hem de muhabbetle geçen üç uzun yıl...

Aslında çoğumuz hikayede anlatılana çok benzeyen kasvetli, kederli, neşesiz otobüslerin yolcularıyız. İçimizin sıkıntılarıyla birlikte yolcusu olduğumuz gam-kasavet dolu o otobüse binerek, irfandan dokunmuş kelimeleriyle hepimizin yüzüne aydınlık, kalbine sürur ve heyecan veren gönül onarıcılara ihtiyacımız var. Bir vakit benim için ve belki birçokları için o kişi Ayşe Şasa idi. Ne zaman içimiz daralsa, telefonun çalmasını bekler, onun nice ağır çilelerden damıttığı kelimelerinin gönlümüzü ferahlatmasını beklerdik.

Allah kabrini nurlandırsın, mekanını cennet eylesin. Fatihalarınızı esirgemeyiniz.