Eyvaah! Gitti Akif!

90’lardaydı galiba. 60’lılar diye bir grup oluÅŸturulmuÅŸtu. Yabancı deÄŸiller, hepsi arkadaÅŸlarımız.

Doğum tarihim uymuyordu ama toplantılarına davet ediliyordum. Fırsat bulursam katılıyordum.

Bir gün Akif (Emre) aradı. Ben muhtemelen Hasan Aycın’ın ofisinde Kayıtlar Dergisi’yle uÄŸraşıyorum.

Akif ve bir iki arkadaÅŸ daha, bir sebebe binaen 60’lılar grubundan çekilme ihtiyacı hissetmiÅŸler. Bir iki cümlelik bir açıklama da yazmışlar.

Akif telefonda bana metni okuyacak.

Dedim ki, “Okumana gerek yok. Sen imzaladıysan benim de imzamı koy oraya.”

Ben bugün bile 60’lılardan niye ayrıldığımızı bilmiyorum. Merak da etmiyorum.

Akif hakkındaki kanaatim böyledir. Hep böyle olmuştur.

Sabah damadım İbrahim (Bilir) mesajla verdi haberini. Mesajın ilk cümlesi çarptı gözüme, kalp krizi geçirmiş. Acaba hangi hastanede? Hemen gitmem lazım.

Açtım mesajı.

Eyvaaah!

Akif gitmiÅŸ!

Ara sıra, bilhassa iÅŸ iliÅŸkilerinde, kendisine uymayacak bir durumla karşılaÅŸma ihtimali belirdiÄŸinde (iÅŸ sahibine deÄŸil, dertleÅŸtiÄŸi dostlarına) “Çeker giderim” dediÄŸini hatırlarım Akif’in.

Zaman zaman, öyle, “çekip gitmiÅŸ”liÄŸi vardır.

Sanki, ahvalimize baktı da “çekip gitti” Akif.

Hatıralar sökün etti. Taa ne zaman. 40 yıl olmuş mudur?

Fatih’te bir evde oturuyordu. O evde bir akÅŸam misafir olmuÅŸtum.

Sonraları temasımız daha çok oldu. Ä°stanbul’a geldiÄŸimde Mavera’nın CaÄŸaloÄŸlu’ndaki ofisine uÄŸruyordum Akif’i görmeÄŸe.

Sonra Ä°nsan Yayınları’nın editörlüğünü yaptı. Orada da daima görüşüyorduk.

Sonra, biraz da benim isteÄŸimle, Yeni Åžafak’ın kuruluÅŸuna katıldı. Birkaç yıl beraber çalıştık. Bir süre Yeni Åžafak’ın Yayın YönetmenliÄŸi’ni de yaptı.

Nasıl biriydi Akif?

Düzgün bir adamdı.

Ä°stikamet sahibi. Ä°lkeli.

Mü’min.

Akif’le ilgili hüsnü ÅŸahadetim, (farz-ı muhal) kendim için yapabileceÄŸim ÅŸahadetten daha kavidir.

Daima doÄŸru yerde durdu.

Daima doğru bildiğini yaptı.

Müstağni bir adamdı Akif.

Sen onun yaptığını beğenmeyecekmişsin. Beğenmezsen beğenme, oralı olmazdı. Yeter ki yaptığı doğru olsun.

Hiçbir mevsimlik rüzgara kapılmadı.

İnternette şurada burada haşa, ne figüranlık yaptı ne artistlik ne ucuz yiğitlik!

Birisine yaranmak, birisinin gözüne girmek, harcıalem bir işin peşine düşmek ona göre değildi.

Şunu da eklemesem olmaz: Ne o devlete yanaştı ne devlet ona.

Sıkıcı bir adam profili mi çizdim? Hayır, sıkıcı değildi.

Onunla birlikteyken bir şeyler öğrenirsiniz.

Ä°yi okurdu. Sorsan, “kim entelektüel” diye belki binlerce kifayetsiz parmak kaldırır.

Akif, zihni dünyaya da açık olan, donanımlı, parmakla gösterilecek bir adamımızdı.

Onun yanında bir şeyler öğrenmekle kalmazsınız. Doğru, düzgün, yalpalamayan, mayışmayan bir adam nasıl olur, onu da görürsünüz.

Güzel işler yaptı.

Dikkatleri, hassasiyetleri bize özgüydü.

Endülüs belgeseli zannediyorum ilklerdendir.

Balkanlarla ilgili de güzel bir belgesel çalışması vardı.

Elimdeki kitabın arka kapağında Aliya Ä°zetbegoviç’le birlikte fotoÄŸrafları var. Akif’in saçı, sakalı, o zaman simsiyah.

Geçenlerde Mevlüt Ceylan bırakmıştı masama. (Interviews, Alija Izetbegovic.)

Kitaptaki röportajlar, Akif’in röportajları.

Yeni bir büro tutmuÅŸlar Gayrettepe’de. Akif, “Haberiyyat”ı yönetiyormuÅŸ orada.

Mustafa KaraalioÄŸlu ile Mehmet Ocaktan acı haberi alınca gitmiÅŸler Haberiyyat’ın bürosuna. Yeni Åžafak’ın sahibi Ahmet Albayrak’la Yayın Yönetmeni Ä°brahim Karagül de oraya koÅŸmuÅŸ. Allah razı olsun hepsinden.

Çok yaralandım. Bana çok ağır geldi.

Son zamanlarda fazla görüşemedik.

İki ay kadar önce aramıştım. Özlediğimi söylemek için.

Biraz havadan sudan konuÅŸtuk. “Görüşelim” dedik fakat takvimlerimizi uyduramadık.

Akif, dün ofise geldikten bir süre sonra çay istemiş. Çayını getirmişler.

Sonra, toplantıya çağırmak için odasına girmişler.

Galiba çayını içemeden ruhunu teslim etmiş.

GitmiÅŸ...

Böyle bir şey işte hayat, ibret alabilirsek.

Eğilip bükülmeye, insan kılığından çıkmaya değmez.

Bir mü’min olarak gıpta edilecek bir sîreti vardı Akif Emre’nin.

Allahu Te’ala ona umduÄŸundan ziyadesini versin.

Eşine, çocuklarına güç, kuvvet, sabır versin.