Yüzleşme- Ramazan Kayan

Bugün mücadele geleneğimizde geldiğimiz aşama ve gelecekle ilgili kaylarımı sizlerle paylaşmak istiyorum.

Öncelikle ÅŸunun altını çizmek isterim, hareketimiz türedi bir hareket deÄŸil tarihi temelleri olan köklü bir harekettir…

Bu bakımdan mücadelenin bir mektebe dönüşmesi, nesilden nesile tevarüs etmesi esastır.

Sezonluk, mevsimlik deÄŸil süreklilik ve sürdürülebilirlik öncelik arzediyor…

Hızla deÄŸiÅŸen koÅŸullarda bilinçli bir ÅŸekilde kendini yenileme ve yeniden konumlandırma, bünyedeki zaafları teÅŸhis, büyüme imkanlarını görme basiretine sahip olunmalıdır…

Zamanın uzaması ile gelen kasvetler, ideallerden uzaklaÅŸma, iradelerin zayıflaması, iddiaların tükenmesi ciddi bir risk…

Ä°mkanlar arttıkça, sanki imtihan daha da zorlaÅŸtı…

Kapsam alanımız geniÅŸledi, kadrolarımız çoÄŸaldı ama kalplerimiz küçüldü…

Mekanlar, imkanlar büyürken, yüreklerimiz neden daraldı anlamıyorum?

Umut azlığı, ufuk darlığı ve umursamazlıklar hızımızı kesiyor. Gün geçtikçe hantallaşıyoruz…

İçe kapanıklık zamanla kopuÅŸlara dönüşüyor…

İç kanamalar bitmiyor, yaralar kolay kapanmıyor…

Kadrolar arasındaki çatlaklar giderilmeyince kamplaÅŸmalardan kurtulmak mümkün olmuyor… Mevcudu koruma refleksi gelecek vadetmiyor…

Birlikte yol alması gerekenler birbirlerini yormaya baÅŸladı…

Artık yol yorgunu deÄŸil ruh yorgunuyuz… Tekliyoruz… Tek kalıyoruz… Zamanla terk ediyoruz…

Bu gidiÅŸatın sosyolojisini, psikolojisini iyi okumalıyız… Hareketin EMAR'ını çıkarmalıyız… Nedir bu?

Öğretilmiş çaresizlik mi? Üretilmiş korkular mı? Metal yorgunluk mu? Tükenmişlik sendromu mu? Kendimizle yüzleşmeliyiz.

Tahmili gündemler, aşırı yorumlar doÄŸallığımızı zorluyor… Öncelikler deÄŸiÅŸmeye baÅŸladı…

Amaçların araçsallaÅŸtırılması, araçların amaçlaÅŸtırılması…

Yorumların mutlaklaÅŸtırılması, mutlakların yorumlaÅŸtırılması…

Gerçeklerin göreceleÅŸtirilmesi, görecelerin gerçekleÅŸtirilmesi riski artıyor…

TebliÄŸ dilinden pazarlama ve propaganda diline kayış etkilemeyi azaltıyor…

Seküler, rasyonel, liberal, popüler söylemler müteal boyutumuzu yoruyor…

Kalbi, hasbi, deruni, irfani dünyamız zayıflayınca mücadelenin bereketi azalıyor…

AÅŸk ve aksiyonumuz yetersizce ameli ve ahlaki hayatımızı gözden geçirmeliyiz…

Mücadelede profesyonelleÅŸtik ama amatör ruhumuz kalmadı… Profesyonel pasiflikler oluÅŸtu…

Çokluk içinde yokluk ve yalnızlıklara savruluyoruz…

KamusallaÅŸtırılan cemaatlerde artış var, kendi kalan cemaatler zorlanıyor…

Ä°deal dava adamlarımız idari kadrolarda kümelenince sahada koÅŸturacak insan kalmıyor…

Adanmışların yerini atanmışlar alıyor… Aidiyetler zayıflıyor…

Sorumlulukları iktidara ihale etme kolaycılığı kabul görüyor…

Abiler sorunlu olunca tabilerde sorunlu oluyor…

Vahiy merkezli zindekiler zayıflayınca karar ve kurallarla heyecan oluÅŸmuyor…

EleÅŸtiri dilindeki aşırılık ve acımasızlık mücadele azmini köreltiyor…

KuÅŸatıcı, kucaklayıcı, kapsamlı mücadele pratikleri zenginleÅŸmeyince kopuÅŸlar yapıları zorluyor…

Ä°ÅŸte din adına yozlaÅŸanlar, yobazlaÅŸanlar, yalnızlaÅŸanlar ve yorgun düşenler… Hepsi bu mahallenin yitikleri…

Asabiyetler, aşırılıklar, ataletler acziyetler oluÅŸturuyor…

Lokomotif olması beklenenler vagon olmaya razı oldular…

Ä°nfak ve iyilikte yoÄŸunlaşırken insan kazanmada yetersiz kalıyoruz…

Hayır hasenat yönümüz iyi salih amellerde zorlanıyoruz…

Sosyal faaliyetlerle kendimizi sınırlarken sahaya inmekte gecikiyoruz…

Birebir davetin önemini yeniden hatırlamamız gerekiyor…

Müdrik, müşfik mürÅŸidlere ÅŸiddetle ihtiyacımız var…

Toplantıdan topluma… EleÅŸtiriden eyleme… Sohbetten sefere çıkma varti…

Lojistik destek yetmiyor… Aidatlarla aidiyetler oluÅŸmuyor…

Ä°nsanlar bizden öğüt deÄŸil, örneklik bekliyor…

Bilgiden ziyade ilgi istiyor…

Yüreklere dokunma zamanı… Yüksünmeden, yürümeliyiz…