Risk Siyaseti-Yusuf Ziya Cömert

Mesela, 7 Kasım bir riskti.

Ä°ÅŸ olup bittikten, yani 7 Kasım’da yüzde 49,5 oy aldıktan sonra yorum yapmak bedavadır. Herkes yapar.

Kimse bilmiyordu 7 Kasım’da sandıktan ne çıkacağını.

(‘Ben biliyordum’ diyenlere bakmayın. Onlar, 7 Kasım’da kötü bir sonuç alınsaydı yine ‘ben biliyordum’ diyeceklerdi!)

Erdoğan o riski aldı ve galip geldi.

15 Temmuz gecesi de büyük bir risk aldı CumhurbaÅŸkanı ErdoÄŸan. Bizim asker karşısında lal ve ebkem olan siyasi geleneÄŸimize uyarak Marmaris’te pısıp kalabilirdi. Kalmadı.

Yerden ve havadan gelebilecek tehlikeleri göze aldı ve Ä°stanbul’a indi.

Fetö darbesini –milletin de büyük desteÄŸi ve büyük fedakarlığıyla- bir gecede maÄŸlup etti.

‘CumhurbaÅŸkanlığı Hükümet Sistemi’ni içeren Anayasa deÄŸiÅŸikliÄŸine giriÅŸmek de, birbirini takip eden riskli aÅŸamaları göze almak anlamına geliyordu.

Meclis’te sorun çıkabilirdi. 330 bulunamayabilirdi. Risklerin en düşüğü buydu ama bir riskti yine de.

Sorun çıkmadı. Meclis’ten geçti.

16 Nisan’da da risk vardı ve bu riskin gerçek bir risk olduÄŸu o gün ortaya çıktı.

Yüzde 48,5’e yüzde 51,5.

Geçmeyebilirdi. Geçti.

2019’daki risk 16 Nisan referandumundan çok daha büyük.

Tabir caizse, el emeÄŸiyle, göz nuruyla, alın teri dökerek inÅŸa ettiÄŸiniz bir ÅŸeyi... Neyi? Sözün geliÅŸine uygun alarak bir ‘bina’yı diyelim, son aÅŸamada baÅŸkasına teslim edeceksiniz.

Anahtarı başkasına vereceksiniz.

Böyle bir risk var.

Ve Cumhurbaşkanı Erdoğan, evvelki riskler gibi bu riski de göze aldı.

Bunlar büyük riskler.

Gitgide büyüyen riskler.

Ancak risklerin şiddetini azaltan bir faktör var.

Nedir bu faktör?

ErdoÄŸan’ın kendisidir.

Riski bizzat alıyor.

Riskin mevcudiyetini de en ziyade kendisi görüyor.

Başkaları onun kadar görmeyebilir. Çünkü başkalarının önünde Erdoğan var.

ErdoÄŸan’ın önünde bu anlamda kimse yok. Yani ‘risk’i havale edeceÄŸi bir özel ya da tüzel kiÅŸilik yok.

Erdoğan da ona göre çalışıyor. Ona göre tedbirini alıyor.

Åžimdi, daha bugünden, yani 2019’a iki yıl varken, partisini kampanya havasına sokmaya çalışması bu yüzden.

Partisinin bizzat başına geçme fikri bir bakıma ihtiyaçtan kaynaklanıyor.

HedeflediÄŸi, muhtemelen, tam konsantrasyon.

Kapsayıcı bir çalışma. Hem hükümet icraatı olarak hem 2019’a hazırlık için.

Atılacak her adımın, yapılacak her icraatın iyi ve kötü karşılıkları olabilir. O halde süreci doÄŸrudan yönetmek, sürece ‘vaziyet etmek’ icap ediyor.

Riski Erdoğan kadar görmeyenlerin veya riski bizzat almayanların davranışlarında bir gevşeklik, bir konsantrasyon eksikliği olabilir.

ErdoÄŸan’da böyle bir ÅŸey yoktur. En azından bugüne kadar olmadı.

Emekle yapılacak işler konusunda durum bu.

Ä°kinci bir boyut. Dün, yapılması gerekenleri anlatırken “Önemli olan gönüllere girmektir” dedi CumhurbaÅŸkanı ErdoÄŸan.

Aynı konuÅŸmasında “Kucaklama ağının çok geniÅŸ olduÄŸu bir yaklaşım”ı yeniden vurguladı.

Demek ki, iki boyut da gözetiliyor.

CumhurbaÅŸkanı ErdoÄŸan’ın sürdürdüğü siyasi gelenekte ‘gayret bizden Tevfik Allah’tan’ sözünün özel bir yeri vardır. (Tevfik: Muvaffakiyet, baÅŸarı.)

Eskiden, bizim gidip geldiğimiz, vakit geçirdiğimiz derneklerde, teşkilatlarda bu söz mutlaka bir panoya veya uygun bir yere iliştirilmiş olurdu.

ErdoÄŸan bu söze uygun olarak, siyasi hayatının bütün safhalarında ‘gayret’i gözetti. ‘Gayret’te hiçbir eksikliÄŸe meydan vermedi.

Zannediyorum yine öyle yapacak.