Sosyal Medya

Kültür Sanat

Devamsızlık bilgisi-Mustafa Kutlu

12-04-2017 09:18

Mehmet Aycı çok şiir yayımlıyor. Yazmak başka yayımlamak başka. Pek çok dergide şiirlerini görüyorum. Ancak aşağıdaki şiiri (Devamsızlık Bilgisi, Dergâh, Ocak 2017) ötekilerin arasında inci gibi parlıyor.


Ne kadar bulutlu için söylemesen de
Kaybetmiyor yüzünü, bu iyi:
Karışması, kaynaması, kabarması içinin
Bir elma kadar sade!
Karanlığın da sade, iç çekişlerin
Sakladığın ne varsa dilinin bohçasında
Çözüp açılıyorsun gözlerini kapatıp
Çözülmüyorsun yine:
Muzip bir sus işareti parmaklarında bir de!
Şimdi aklından geçti, unuttun
Herkesin içi bulutlu gibi bir cümle...
Orası öyle, derdim, tanımasam seni
Enine, boyuna, derinliÄŸine...
Nasıl bir maharetse, bir tebessüm atölyesi
Yaşadığın şeylerle yüzün arasında
Sağalıyor, direşiyor, hayat buluyor
Sonra yüzünde uçsuz bucaksız bir şarkı:
Düşen çocuk, kırılan dal, eskiyen elbise!
Kim demiş, varsın desin
İnsan karmaşık diye!
 
Bu şiir küçük şiir. İnsanın içinden geçen bir şey. Bir elma kadar sade. Evet sadelik önemli. Yani tüm safralarını atmış, yalın.
Ä°smet Özel, Behçet Necatigil ÅŸiiri için “küçük ÅŸiir” derdi. Bu anlaşılır bir ÅŸey.
Mütevazılık, sessizlik, içten gelen düşünceler, duygular, bağırmayan, çırpınmayan, kitlelere ulaşma onları etkileme, coşturma peşinde olmayan, ev ile iş arasında hatta sadece odalarda, parklarda, iki kişi arasında bir şiir.
“Büyük ÅŸiir” Sezai Karakoç'un meselâ “Sürgün Ãœlkeden BaÅŸkentler BaÅŸkentine” ÅŸiiri gibi. Büyük ÅŸiirin “uzun” olması gerekmez. Fertten cemiyete, oradan maveraya yönelmesi yeter.
 
Büyük şiir'le Küçük şiir'in şiirsel değer açısından farkı yoktur.
Aycı'nın ÅŸiiri bir “hüzün ve keder” bulutu ile baÅŸlıyor. Karşıdaki kiÅŸinin içini kaplamış bu. Ama o söylemese de ben anlıyorum yine, çünkü yüzünün tamamını kaplamıyor bulut. “K” sesi âhengi saÄŸlıyor, dört kelimenin başında durarak.
Karşıdaki kiÅŸi “dilinin bohçasında” ne varsa döküyor galiba. Galiba diyoruz çünkü dökmüyormuÅŸ, o da cevaben parmağını dudaklarına götürerek “sus” iÅŸareti yapıyor.
 
Ne diyor, bununla, şu: Bende veya aramızda bir sır var, anladın sen onu ama yine aramızda kalsın. Hüzün ve kedere dair bir sır. Ayrıca bu sade bana ait değil. Bulut herkesi kuşatıyor, herkesin içi bulutlu.
Evet bunu geçiriyor aklından. Ama karşıdaki muhatabını tanıyor. Nasıl: Enine, boyuna, derinliğine.
Tanıyor ve şöyle diyor: Eğer yaşadığın şeylerle aranda, aramızda bir tebessüm belirirse, o zaman yara sağalabilir.
Ve o zaman bulut dağılır, yüzüne uçsuz bucaksız bir şarkı konar. Bu şarkı ince şeyler anlatan bir şarkı: Düşen çocuğa, kırılan dala, eskiyen elbiseye dair.
 
Evet insanı anlamak zor. Öyle deniyor. Ama yine de bir adım atmalı. Sonunda “Gayret bizden, tevfik Allah'tan”.
Bir ÅŸiiri anlamaya çalışmak yersiz ve talihsiz bir uÄŸraÅŸtır. Hele ki ÅŸiir “modern” ise.
Yine de zaman zaman bu iÅŸe soyunduÄŸumuz; “Åžiir tahlilleri” yaptığımız olur. Rahmetli Prof. Mehmet Kaplan'ı anmak gerekiyor burada. Gerekli ve tehlikeli bir iÅŸe giriÅŸmiÅŸtir.
Modern olanlar “ÅŸiir anlaşılmak için yazılmaz” derler. Anlaşılmak “düz yazı” içindir. Buradan ÅŸiirin “anlamsız” olduÄŸuna hükmetmek yanlış olur.
 
Biz bu yazıda ne yaptık? Mezkur şiiri sezmeye, duymaya, anlamaya çalıştık. Beyhude bir çaba mı sarfettik? Hayır.
Bu şiir bize ne diyor? Duyduğumuzu, anladığımızı, sezdiğimizi aktarmak istedik. Bize çağrıştırdıklarını sıraladık. Bize dokunan yerlerini andık. Başka okurlar başka şeyler söyleyebilir.
“Devamsızlık Bilgisi” üzerine söylenecekleri çoÄŸaltıp, iÅŸi çığırından çıkarabiliriz. Böyle yazılan ne çok yazı var, siz de bilirsiniz.
Benim fikrim haddi aÅŸmamak, bir yerde durup susmak.
Biz susalım şiir konuşsun.

Etiketler :

Henüz yorum yapılmamış.

* İşaretli tüm alanları doldurunuz.