Koltuk Sevdası / Mehmet Aktaş

Dile kolay tam kırk yıl
YetmiÅŸlerden bu yana
Hep birlikte dünyayı
DeÄŸiÅŸtirmek uÄŸruna
İçimizdeki rüyayı
Canlı tuttuk yaşattık
Olmadı yapamadık
Mazlumların hakkını
Zalimlerden alamadık
Neyse ki hepimizin
Hamza gibi yürekli
Afra kadınlar gibi cesur
Oğul ve kızları vardı
Bizim yapamadığımızı
Artık onlar yapacaktı
Özlenen adil düzeni
Yine onlar kuracaktı
Bu duygularla akÅŸam
Geç vakit eve vardım
Bizimkiler salonda
Toplanmış bekliyordu
Şöyle uzaktan baktım
Her bir evlat bir cephede
Naralar atıyordu
Dillerinde tekbirler
Küffarı haklıyordu
Bir an kendimi
Şehid babası sandım
Gönül rahatlığıyla
Koltuğuma yaslandım
Keyfime diyecek yoktu
Bu çocuklarla zulüm
Sonunda bitecekti
Değişmez sanılan dünya
Artık değişecekti
Küçük büyük bizimkiler
Hep birlikte ayaklandı
Helallik almak için
Önümde sıralandı
OturduÄŸum koltuktan
Ä°ftiharla doÄŸruldum
Ne demek yavrum dedim
Anamın ak sütü gibi
Varsa hakkım helal olsun
Rabbim sizin yardımcınız
Melekler yoldaşınız olsun
Aklımdan geçen sözler
Henüz bitmemişti ki
İçlerinden en hası
Benim gözümde
Bir şehadet sevdalısı
Yeter dedi hışımla
Yeter artık baba
Bırak kuru inadı
Bu koltuklardan ÅŸimdi
Hiç kimsede kalmadı
Ya sen deÄŸiÅŸtirirsin
Ya da bize izin ver
Sonunu beklemeden
Ağulu sözlerinin
Sağ elimi kaldırdım
Tamam dedim haklısınız
Bizim evdeki savaşı
Sonunda siz kazandınız
Hiç durmasın değişsin
Hem halı hem koltuklar
Yalnız çok dikkat edin
Sakın bilmesin bizim
Şu koltuk sevdamızı
Afrika’dan Asya’ya
Yarı çıplak yarı aç
Bize umut baÄŸlayan
Boynu bükük çocuklar

Mehmet AktaÅŸ