İşsizliğin çözümü daha az çalışmak olabilir mi?

Makalesi, vatandaşların tarih boyunca iyileştirilmesini talep ettikleri, 8 saatlik iş günü ve 5 günlük çalışma haftası gibi birkaç önemli noktaya değiniyor. Fakat modern toplumumuzda insanlar, yaşam kalitelerinde bir artışı garantileyen hiçbir şey olmadığı halde haftada 40 saat veya daha fazla çalışmaya devam ediyorlar.

Melbourne, Avustralya’daki Ulusal İşçi Sendikası Genel Sekreteri Godfrey Moase’ın da Green Enstitüsü serisindeki makalesinde yazdığı gibi, “Çok çalışma ve refah arasında hiçbir bağın olmadığı bozuk bir sistem içinde yaşıyoruz.”

Birçokları, Evrensel VatandaÅŸlık Geliri’nin bu eÅŸitsizlik meselelerinin çoÄŸunun çözümünü konuÅŸmak için muhteÅŸem bir vasıta olabileceÄŸine inanıyor. Bununla birlikte, Tarrant, Evrensel VatandaÅŸlık Geliri’nin toplumumuzun geleceÄŸinde nasıl bir rol oynayacağı konusunda biraz kararsız görünüyor. Bunu, daha fazla insan için daha az iÅŸ yaratmanın bir yolu olarak görüyor. Tarrant’ın daha az çalışmaya yönelik olan temel argümanı, birçok teorinin iÅŸaret ettiÄŸi yerdir; örneÄŸin, makineleÅŸmenin artışı.

Ä°ÅŸlerin makineleÅŸmesi, 19.yüzyıldan bu yana iki dalga halinde hareket etti: tehlikeli ve antipatik olan çalışanı deÄŸiÅŸtirmek ile zor Ã¶ÄŸreneni deÄŸiÅŸtirmek; böylece de çok kısa sürede, hepsi karar verme yetisine sahip elemanlara sahip olmak. Ä°ÅŸler, teknolojimiz geliÅŸtikçe çalışanları deÄŸiÅŸtirmek (yenilemek) üzere programlandı.

“Detroit’deki en büyük üç araba üreticisinin piyasa deÄŸerinin 36 milyar dolar olduÄŸu 1900 senesini ve aynı pazarda 1.2 milyon insanın çalıştığı 2014 senesini kıyaslayın; buna karşın, Silikon Vadisi’ndeki piyasa deÄŸeri 1 trilyon doların üzerinde olan en büyük üç firmada sadece 137.000 kiÅŸi çalışıyor,” diye yazıyor Tarrant.

Amerika’da insanların iÅŸlerini kaybetmeleri en çok merkezi yerleÅŸim bölgelerinde etkisini gösterdi. Birçokları bunun Trump’ın seçim zaferinde önemli bir faktör olduÄŸuna inanıyor. Bu insanlar, Evrensel VatandaÅŸlık Geliri ile desteklenen azaltılmış çalışma saatlerinden memnuniyet duyarlar mıydı?

Tarrant’ın saatleri azaltmak için sunduÄŸu birkaç öneri ÅŸu ÅŸekilde:

• Azami saatleri tamamlayın;
• Kısa iÅŸ saatlerine karşı daha esnek bir yaklaşım geliÅŸtirin —ancak, bunun, çok yetenekli ve kıdemli pozisyonları destekleyebileceÄŸi nedeniyle, ücret eÅŸitsizliÄŸini artırması daha muhtemeldir.
• Haftalık iÅŸ günü sayısını azaltın. Utah yakın zamanda kamu çalışanları için haftada dört günlük Ã§alışma dağılımını denedi; bu pilot uygulama sona ermesine raÄŸmen, çalışanlar bundan memnun kalmışlardı ve katılan işçiler baz alındığında uygulamanın karbon salınımını, evden iÅŸe gidip-gelme saatlerini ve saÄŸlık sorunlarını azaltmada çeÅŸitli ve kayda deÄŸer etkiler saÄŸladığı görüldü.
• Günlük çalışma saatlerini azaltın. Ä°sveç, birkaç yerde altı saatlik vardiyaları deniyor. 1970’lerin Kanada Mincome deneyinde olduÄŸu gibi, saÄŸlık hizmetlerinin geliÅŸmesini saÄŸlaması ve medikal servislerin kullanımını azaltması, deneyin günümüze ulaÅŸmış bilinen özelliklerinden bazılarıdır.
• Toplumda daima çok çalıştıklarını ya da yeterli derecede çalıştırılmadıklarını hissedenler veya iÅŸsiz olup asil ve gerekli olanlar arasında dengeleyici bir unsur bulun. Tarrant’ın insan iÅŸ gücünü tamamen ortadan kaldırmak yerine geri kalan iÅŸ gücü fırsatlarını bölme tercihi, insanların çalışmak istediÄŸi fikrinden kaynaklanmaktadır. Bir nakit ödeneÄŸi almak, birçoklarının korktuÄŸu gibi kitlesel iÅŸsizlikle sonuçlanmayabilir; ancak sadece “son derece mütevazı bir etki” gösterebilir.

Ä°ngiliz ekonomist John Maynard Keynes, böyle bir eÄŸilimi büyük toplumsal ilerlemenin iÅŸareti olarak yorumlayarak, ücretli çalışma saatlerinin azaltılmasını iyimser bir ÅŸekilde izledi. “O, Batı dünyasında yaÅŸam standartlarının 1930 ve 2030 yılları arasında en az dört kat yükseleceÄŸini ve insanların haftada sadece 15 saat çalışacaklarını öngördü.” diye yazdı Tarrant.

Kaynak: Düşün Bil