Sosyal Medya

YaÅŸam

Kibrit çöpünün hikayesi-Gökhan Özcan

20-03-2017 08:40

"Bütün hınçlar içimizde pusuya yatan şeylerden doğar; birbirimize kavuşamadık, bu yüzden başkalarını asla affetmiyoruz” diyor Emil Michel Cioran. Hepimizin temel meşgalelerinden birinin 'içimizde pusuya yatan' o şeylerle yüzleşmek olması gerekmez mi? Belki farkında bile olmuyoruz bir çoğunun ama gün geliyor, pusularından çıkıyor, bir hamur gibi yoğuruyor onlar bizi, şekillendiriyor, eğip büküyor, yumuşatıyor belki biraz ya da katılaştırıyor bu zamanda daha çok. Onların bizi büründürdüğü hale bürünüyoruz kolayca, bir şeyden başka bir şeye dönüştüğümüzden haberimiz dahi olmadan.



 Nasıl bunca kırgın ya da yorgun ya da öfkeli olabildiÄŸimizi, neden esnekliklerimizi, tahammüllerimizi yitirirken bu kadar dirençsiz olduÄŸumuzu sormuyoruz kendimize. Çünkü günbegün, azar azar, iÅŸliyor içimize bizi eksik bırakan, eksik hissettiren her ÅŸey... Küçük bir çizik, ufacık bir yara, itiraf edemediÄŸimiz bir çözülme, kendimizi üstünde hiç durmadığımıza inandırdığımız önemsiz kırılmalar, büyüyor sinsice ve habisleÅŸerek sarıyor her yanını, her köşesini insanlığımızın. İçimizde pusuya yatan o ÅŸeyler, nice zaman önce esir almış oluyor bizi de, cesaretimizi toplayıp bakamıyoruz bu esaretin yüzüne.
Bir de şunu düşünün: Bir fil durduk yerde bir züccaciye dükkanına niye girsin; durmadan içinde bir şeyler kırılıp bin bir parçaya ayrılmış olmasa!
“Hâlâ seni düşünüyorum zaman zaman” dedi aynaya bakan adam, “ve hatırladığım ÅŸeyler gittikçe azalıyor.”
 
En dramatik hatası, biyografisini yazmayı yıllar süren çok geniş bir zamana yaymak olmuştu. Öyle ki, yazıp bitirdiğinde elindeki biyografinin tam olarak kime ait olduğunu ve hayata nereden başladığını artık bilemiyordu.
Doğduğu ve yaşadığı yerden yabancısı olduğu şehirlere, beldelere seyahat ediyor kimileri... Onların nereden gelip nereye gittikleri, ne kadar mesafe aldıkları belli... Olduğu insandan yabancısı olduğu insanlara seyahat ediyor kimisi de. Onların yola nereden çıktıklarını, nereye vardıklarını kestirmek çok güç!
“Åžu koskoca yangının” dedi beyaz saçlı adam, “ÅŸu minicik kibrit çöpünün hikayesi olduÄŸunu nereden bilebilir insan!”
Ä°ki yol bir köşede karşılaÅŸtılar, “Şükür kavuÅŸturana!” dedi uzun zamandır onları bekleyen kavÅŸak sevinçle.
Yayalar bir an önce karşıya geçebilmek için yeşil yanmasını beklerken mor yandı trafik lambası, canı bir değişiklik istemişti.
Bir bozuk paranın ömrünü düşünün, elden ele dolaşarak ne çok insan biriktiriyor!
“Peki, sevimli hayaletin hayallerini kim gerçekleÅŸtirecek?” diye geçirdi içinden küçük çocuk. Elmasından koca bir ısırık almadan hemen önce...
Canında mürekkep bittiği için içinin çıktısını alamayan insanlar da var!
“Benim bîçare/ Kaldım âvâre/ Yürek pür yâre/ Derman sendendir” diyor Kul Himmet, rahmet olsun.
“Kimden isteyeceÄŸini biliyorsan” dedi meczup, “alacağını zaten çoktan almışsın”

Etiketler :

Henüz yorum yapılmamış.

* İşaretli tüm alanları doldurunuz.