Sosyal Medya

Özel / Analiz Haber

İslam aleminin son yüzyılda yaşadığı en gizemli olay: 1979 Kabe Baskını

02-03-2017 19:13

İran Devrimi'nden Sovyetler'in Afganistan'ı işgaline, Usame Bin Ladin'in ortaya çıkışından Sünni cihad ideolojisinin başlangıcına birçok olaya sahne olan 1979 yılı, bugünün 'Orta Doğu'suna giden süreçteki kırılmanın yaşandığı bir yıl. Aradan 34 yıl geçmiş olmasına rağmen, pek çok konuyu aydınlatacak olan gerçekler, her şeyin merkezindeki Kâbe Baskını'na dair bilgiler hala bir sır gibi saklanıyor.



DÜŞÜNCE MEKTEBİ - MEHMED MAZLUM ÇELİK
 
20 Kasım 1979 sabahı Kâbe İmamı Şeyh Muhammed el Subayyil Kâbe'de toplanmış 50.000'den fazla Müslümana sabah namazını kıldırmak üzere son hazırlıklarını yapıyordu. Bilmediği şey birkaç dakika sonra neler yaşanacağıydı. En az 400 kişilik silahlı bir grup 'Allah-ü Ekber' nidalarıyla imamı durdurdu, içeridekilerin büyük bir kısmını dışarı çıkardı, kapıları kilitledi ve iki görevliyi öldürdü. Yüksek noktalarda savunma, minarelerde sniper pozisyonları alındı. Kâbe işgal edilmişti.
Baskıncılar Kâbe'nin ses sistemini ele geçirdi ve liderlerine mikrofonu teslim etti. Liderleri Neced'de El Kasım bölgesinin önde gelen kabilesi Uteybe'ye mensup Cuheyman bin Muhammed bin Seyf el Oteybi idi. Oteybi'nin babası ve dedesi Kral Abdülaziz'e karşı ayaklanmış olan Suudi İhvanı'na mensuptu. Oteybi, monarşinin nasıl 'gerçek' Suudi devletine ihanet içerisinde olduğu hikâyeleriyle büyümüştü. 19 yaşında Ulusal Muhafız Ordusu'na katılmış, 18 yıl sonra ayrılmış ve Medine'ye taşınarak İslam Üniversitesi'ne girmiş ancak oradan da üniversite monarşiye çok bağlı olduğu için ayrılmış, Riyad'a yerleşmişti. Daha sonra kız kardeşiyle evlendiği Muhammed bin Abdullah el Kahtani ile de monarşi karşıtı bir gösteri sonrası hapishanede tanışmıştı. Çeşitli kaynaklara göre, Oteybi rüyasında Kahtani'nin Mehdi olduğunu görmüş ve her şey böyle başlamıştı.
 
'MEHDÄ°CÄ°LER'
 
Oteybi, Harem-i Şerif'te Mehdi'nin geldiğini söyleyip yanında bulunan Kahtani'nin Mehdi olduğunu ilan ederek ona biat edilmesini istediğinde Hicri Takvim'e göre 1400 yılı Muharrem ayının birinci günüydü. Ayrıca Kahtani'nin adı ve babasının adı Hz. Muhammed'in (s.a.v.) adı ve babasının adıyla aynıydı. İkisi Kıyamet alametlerinin gerçekleştiğini düşünerek bir diğer alameti gerçekleştirmek üzere yola çıkmıştı. Kendilerine katılan grup içerisinde Suudi Arabistanlı ve Mısırlıların yanı sıra Müslüman olmuş Amerikalı ve Kanadalılar da vardı. Basına 'Mehdiciler' olarak yansıyan baskıncıların amacı 'Batı'nın kuklası olmuş Suudi hanedanını devirmek'ti.
Baskın için iyi hazırlanılmıştı. Kabe'nin altında bulunan ve bin civarında odadan oluşan dehlizlere mühimmat ve gıda depolanmış, yer altı yolları tutulmuştu. Silahlar ayrıca tabutlar içerisinde, bazı görevlilere rüşvet verilerek de içeri sokulmuştu. O dönemde Kâbe'de tadilat yapılıyor olması büyük avantaj sağlamıştı. Tadilatı yapan şirket ise, sıkı durun, Usame Bin Ladin ailesine ait olan Bin Ladin İnşaat Şirketi idi.
 
Baskının hemen ardından güvenlik görevlileri Kâbe'yi geri almaya çalıştıysa da başaramadı. El Cezire yoktu, iPhone, Twitter yoktu. Suudi Arabistan yönetimi, durumu saklamak için telefon hatlarını kesince dünya yaşananları ancak bir gün sonra öğrenebilecekti. Akşama doğru Mekke şehri boşaltıldı. Her türlü şiddetin yasak olduğu Kâbe'deki işgali bastırmak için kan akıtılabileceğine dair fetva çıkarıldı ancak işgal durdurulamadı. Baskın ancak iki hafta sonra, Suudi yönetiminin isteğiyle yardıma gelen Pakistan askerlerinin ardından, GIGN (Fransız özel amaçlı birlikleri), CIA ve Vinell timlerinden destek alınarak durdurulabildi. Gayrimüslimlerin girmesi yasak olan Mekke'ye giriş için askerlere fetva verildi, Mekke'ye varmalarından önce kendilerine Kelime-i Şahadet okutuldu ve Kâbe'nin çevresi sarıldı. Bundan sonra olanlarsa, Kâbe'de yaşanmasının imkansız olduğu sahnelerdi. Şehir su şebekesinden borular vasıtasıyla Mescid-i Haram'ın altındaki labirente tonlarca su sıkıldı, ardından bu suya elektrik verildi. Geriye kalansa, Kâbe'de yüzen cesetleri toplamaktı. Dışarıda 127, içeride 117 kişinin öldüğü söylendi ancak daha fazla olması muhtemel. Canlı olarak ele geçirilen Oteybi ve 62 (bazı kaynaklara göre 170) kişi, ibret olsun diye 8 ayrı şehirde önce kolları, sonra bacakları, hala hayatta kalanlarınsa başları kesilerek infaz edildi.
 
BÄ°N LADÄ°NLER
 
Tabii o dönemde El Kaide yoktu. Usame bin Ladin belki bu olaylar yaşanırken henüz okulu bırakmamıştı. Baskının bastırılmasından 20 gün sonra Sovyetler Afganistan'ı işgal edecek ve Bin Ladin belki Mekke'ye gayrimüslimlerin girmesine olan öfkesinin de etkisiyle Abdullah Azzam'a katılmak için Afganistan'a gidecekti. Bu normal bir durumdu; nitekim Türkiye'de dahi, bugün 'otoriteye karşı çıkmamak gerektiğini' söyleyen isimler o günlerde 'Mehdiciler'in baskınından çok Mekke'ye gayrimüslimlerin sokulmuş olması yüzünden öfkeli vaazlar veriyordu.
 
Ancak Bin Ladin ailesinin şirketinin bu sürece olan dahli pek çok soru işareti bırakıyordu. Yazar Steve Coll 'Bin Ladinler' adlı kitabında Kâbe Baskını'nda Bin Ladin kardeşlerden birinin ya da ikisinin tutuklandığını anlatıyor. Haa'retz, Sunday Herald, New Yorker gibi kaynakların 11 Eylül 2001 saldırısı sonrası haberlerine göre de, Usame Bin Ladin'in üvey kardeşi Mahrous Bin Ladin, 60'larda rejim aleyhine çalışıyordu, 'Mehdiciler' onun yardımıyla ve aile şirketinin imkânlarıyla Mekke'ye silahları sokabilmişti. Mahrous, baskından sonra sağ yakalanmasına rağmen öldürülmedi ve bir süre sonra da serbest bırakıldı. Ama Usame ile baskın arasında bir bağlantı kurulamadı.
 
BASKININ ARKASINDA KÄ°M VAR?
 
Baskın sürecinde Sünni cihadçı grupların varlığı bilinmediği için, Washington'da gözler, 1979 başında İslam Devrimi gerçekleşmiş olan İran'a döndü. İlk ifadeler, baskının, İran devriminin genişleyerek tüm İslam Dünyası'na yayılmasının bir parçası olduğunu yönündeydi. Ayetullah Humeyni buna radyo kanalıyla cevap verdi ve baskının, Amerikalılar ile Yahudiler'in işi olduğunu söyledi. Bu, başta Pakistan olmak üzere, İslam ülkelerinde ABD büyükelçiliklerinin önünde kanlı protestolar düzenlemesine yol açtı.
 
İran belki haklıydı. Rus yazar Yaroslav Trofimov, 'Mekke Kuşatması' isimli kitabında baskına katılan iki Amerikalıdan birinin, 'Kâbe'nin altındaki zemzem kuyusunda bırakılan cam şişelerden molotof kokteyli yaptığından bahsediyor; en az bir Amerikalı isyancınınsa, ABD Büyükelçisi John C. West'in günlüklerine dayanarak, nasılsa serbest bırakıldığını ve ülkesine döndüğünü aktarıyor. Ancak İran da o gün için değilse bile birkaç yıl sonra ABD'yi haksız çıkarmıyor ve 1987'de Mekke'de Humeyni emriyle İran İstihbaratı tarafından, çoğunluğu hacı 402 kişinin ölümüyle sonuçlanan Şii ayaklanması yaşanıyor.
 
Velhasılıkelam, İran Devrimi'nden Sovyetler'in Afganistan'ı işgaline, Usame Bin Ladin'in ortaya çıkışından Sünni cihad ideolojisinin başlangıcına birçok olaya sahne olan 1979 yılı, bugünün 'Orta Doğu'suna giden süreçteki kırılmanın yaşandığı bir yıl. Aradan 34 yıl geçmiş olmasına rağmen, pek çok konuyu aydınlatacak olan gerçekler, her şeyin merkezindeki Kâbe Baskını'na dair bilgiler hala bir sır gibi saklanıyor.
 
Mısır Devlet BaÅŸkanı Enver Sedat da devrimciler için: "Ä°ranli ÅŸiiler" diyordu. 
 
Aslında hükümet, nasıl kurtulacağını bilemediÄŸi bir çıkmaza girmiÅŸti. Hatta o sıralarda Tunus'ta toplantı halinde bulunan Arap Zirve konferansına katılan gazeteciler ve gözlemciler Fahd'ın yüzünde büyük bir huzursuzluÄŸun varlığını sezdiler. Görüşmelere katılmaya son verdi. Suud heyetinin katılmaması nedeniyle önemli karar tasarılarında birisi gündemden kaldırıldı. 
 
Eylemin baslangıcından iki gün sonra devrimcilerin uyruklarına iliÅŸkin esrarengizlik kayboldu. Devrimcilerin dörtte üçü Arap yarımadasından idiler. Yarımadadaki asil Arap kabilelerinden... Uteybe, Yam, Matir Semr ve Arize gibi... Yabancı basında dahi konu açıklandı. 
 
Kahire'de yayınlanan el-Ahram gazetesi: "Silahlılar, geçtiÄŸimiz 35 yıl boyunca Suud ailesine karşı mücadele eden Uteybe kabilesi fertlerindendir." diye yazmıştı. 
 
Suud basını, devrimcilerin uyruklarını karıştırdığı gibi sayılarını da saptırıyordu. Kabe imamı Åžeyh Muhammed b. Sebil'in devrimcilerin adetlerinin 1000 kadar olduÄŸunu vurgulamasına raÄŸmen prens Nayif, 8 Ocak 1980 günü Riyad üniversitesi ögrencileri ile yaptığı görüşmede gerçekten gülünç bir açıklama yaptı: 
 
"Sayıları bir elin parmak sayılarını geçmeyen bir gurup Kabe'ye girmeye karar verdiler!" 
 
Bir baska ilginç olay ise, Tunus Zirvesindeki Suud heyeti üyelerinden bir tanesinin Lübnan'da yayınlanan el-Envar gazetesi muhabirine, devrimcilerin sayılarının 30 olduÄŸunu bildiren açıklamayı yaptığı, aynı gün baÅŸka bir Suudlu yetkilinin Monte-Carlo Radyosuna 200-300 silahlı diye bilgi vermesiydi. 
 
 
SUUD TAHTININ KORUNMASI İÇİN SEFERBERLÄ°K 
 
Kabe ayaklanması Suud yönetimi için çok ÅŸiddetli idi. Nitekim varlığını sarsmıştı. Yetkililerin kalblerine korku yaymış, ÅŸimÅŸekler çakmıstı. Kurtulamayacakları bir çıkmaza girmiÅŸti. Bütün davranışları ve hareketlerinde endiÅŸe, ÅŸaÅŸkınlık ve tereddüt kendini gösteriyordu. Nasıl hareket edeceklerini bilemiyorlardi. Ne söyleyeceklerdi? Suud yönetimi enformasyon bakanı Muhammed Abdu Yamani, bir gazetecinin, Suudluların çeliskili beyanatlarının nedenine iliÅŸkin bir sorusuna şöyle cevap veriyordu: 
 
"Ne yapayım? Savunma ve içisleri bakanları ile temas kurdum. Kabe'nin iÅŸgal haberini yayınlayalım mı, yayınlamayalım mı diye sordum. SaÄŸlam bir haber alamadım." 
 
Bu arada Milli Muhafiz Birlikleri baskanı Prens Abdullah acil bir ÅŸekilde ülkeye dönmüştü. Kendisini endiÅŸeye ve kedere kaptıran Prens Fahd ise ülkeye dönmekte yavaÅŸ davranıyordu. 
 
Olayın tamamiyle gün ışığına çıkmasının ardından, yönetim, yıkılmaya yüz tutan Suud tahtının korunması için seferberlik ilan ederek ülke tarihinde ilk defa bazı önlemleler alıyordu. Bu önlemlerin en barizleri ÅŸunlardı: 
 
1. Olay günü, hükümet, polis ve askerleri dolaylı olarak silahlardan arındırdı. Silahların mermilerden arInmasInI ve depolarIn kapatIlmasInI istedi. Bu olayi Cidde'deki polis müdürlerinden birisi şöyle yorumluyordu: 
 
" O günlerde, ellerinde bıçaklı bir gurup eÅŸkiya üzerimize saldırsa geri döner kaçardık." 
 
Ayrıca, Milli Muhafiz birlikleri ve orduda geniÅŸ çaplı arındırma kararları alındı. Özellikle istihbaratta olmak üzere her rütbeden çok sayıda subay kararların kapsamına girdi. 
 
2. Bakanlıklar ve Cidde'deki Amerika BirleÅŸik Devletleri büyük elçiliÄŸi korumaları yoÄŸunlaÅŸtırıldı. Bakanlıkların kapılarını, bir askerin yerine üç askerin koruduÄŸu ve zırhlı bir aracın Amerika Büyük ElçiliÄŸi binası yakınlarında beklediÄŸi gözden kaçmıyordu. 
 
3. Arap yarımadasının her tarafinda sıkı önlemler alındı. Bu önlemler ÅŸunlardı: 
 
a) Yönetim aleyhinde afiÅŸlerin dağıtılması korkusuyla postaya denetleme konuldu. 
 
b) Bütün yollarda, çelik elbise giyili Milli Muhafiz Birliklerince kimlik kontrolleri için güvenlik noktaları kuruldu. Hatta aralarında sadece 70 km. olan Mekke-Cidde yolu dahi kesilmiÅŸti. 
 
c) Mekke, Medine ve Taif'te sokaÄŸa çıkma yasağı yürürlükte iken bakan Muhammed Abdu Yamani, sokaÄŸa çıkma yasağı haberini yalanladı. Ancak haber dışarıya kadar taÅŸmıştı. Kahire'de yayınlanan el-Ehram gazetesi şöyle diyordu: 
 
"Suud makamları Medine-i Münevvere, Taif ve Mekke'de sokaÄŸa çıkma yasağı ilan etti." 
 
d) Silah kaçakçılığını önlemek icin Arap yarımadası, kara ve deniz kıyılarında güvenlik artırıldı. 
 
4. Suud makamları, iki hafta içerisinde, özellikle Ä°ranlılar ve Pakistanlılar olmak üzere çok sayıda yabancıyı sınırdışı etti. Yabancıların yurtdışına taşınması için resmi makamlar, aralarında 10 adet Jumbo Jet, 747 tipi uçağın da bulunduÄŸu toplam 26 uçak kullandılar. 
 
Özellikle Araplar olmak üzere tüm yabancıları dışarıya göndermek için yeni pasaport ÅŸubeleri açtılar. 
 
5. Medine'deki Ä°slam Ãœniversitesi ve Mekke'deki Åžeriat Fakültesi öğrencilerinin devrimci mücahidlere katılmaları veya suud cehenneminden kurtulmaları için onlara yardımcı olmaları nedeniyle Ä°slami üniversiteler ve ilmi enstitülerin kapatılması için hükümet karar yayınladı. 
 
6. Basın mensuplarının inkilapçılarla temas kurmasını yasaklayan hükümet, etraftaki Amerikan askeri araçlarını görmemeleri ve gizli kapaklı haberleri yaymak amacıyla, basın mensuplarını Mescid-i Haram'a dahi yaklaÅŸtırmadılar. 
 
 
Ä°ÅŸte bu durum, Economist dergisi muhabirini şöyle demeye zorlamıştı: 
 
"Suudi Arabistan hükümeti, basın mensuplarına görme izni verecek kadar cömert olamadı. GeçtiÄŸimiz ay Mekke'de meydana gelen ÅŸiddet olaylarından sonra bu konuda daha titiz davranılmaya baÅŸlandı. Åžu anda, Mescid-i Haram'a saldıranların çoÄŸu açıkça gösterildi. Bu olay 10 yıl öncesinde Hava kuvvetlerinin devrim giriÅŸiminden bu yana Suudi Arabistan'da meydana gelen en tehlikeli olaydı. 
 
7. Olayın olduÄŸu günden itibaren iç ve dış telefon baÄŸlantıları kesildi. Tunus'ta düzenlenen 10. Arap Zirve Konferansında bulunan Prens Fahd, Cidde ile telefon görüşmesi yapmak ister. Ancak bu, mümkün olmayınca, heyet acilen dönmeye karar verdi. 
 
Haberin doÄŸruluÄŸu etrafinda yetkililer çeliskili sözler ediyorlardı. Haberin yalan olduÄŸuna iliÅŸkin olarak telgraf bakanı şöyle diyordu: 
 
"Dünya haber ajanslarının, Suudi Arabistan'la dış dünya arasındaki uluslararası telefon baÄŸlantılarının kesildiÄŸine iliÅŸkin haberleri doÄŸru deÄŸildir. Olay sadece geçtigimiz salı günü meydana gelen ve sadece dört saat devam eden normal teknik arızadır." Ancak Prens Abdullah, olanların dogru olduÄŸunu itiraf ederek: 
 
"O bir hatadır." diyecekti. 
 
Savunma bakanı ise olanın bir hata olduÄŸunu itiraf etmeyerek şöyle yorumluyordu: 
 
"Telefonlara gelince, bir kaç saat durduruldu. Çünkü Kabe'deki silahlı eylemin ne olduÄŸu hakkında bir ÅŸey bilmiyorduk. Durumu anladığımızda her ÅŸey normale döndü." 
 
İçiÅŸleri bakanı Nayif b. Abdulaziz de baÅŸka bir ÅŸekilde yorumluyordu.: 
 
"Telefonlar bir takım sakıncalar nedeniyle kesildi. Olayların gerçekten saptırılarak dışa aktarılacağından korkuyorduk. Olayın vuku bulusandan 24 saat sonra yayınlanan ilk bildiri ile kesintiyi kaldırdık." 
 
8. Milli Muhafiz Birlikleri baÅŸkanı Prens Abdullah b. Abdulaziz, inkilapçıları ezmeye katılmak amacıyla Fas ziyaretini keserek yarımadaya döndü. Ãœlkeye dönüşünün ardından derhal Amerika büyük elçisi Jhon West'i kabul etti. Ä°ngiltere'deki Ä°slam Konseyi'nin Kudüs etrafinda düzenlediÄŸi milletlerarası bir konferansa katılması için Londra'ya gitmesi kararlaÅŸtırılan Prens Fahd ise programını deÄŸiÅŸtirdi. Fahd, konseye Mekke olayları nedeniyle ülkesini terk edemeyeceÄŸini bildirdi. 
 
9. Ordu birlikleri, Milli Muhafiz Alayı, iç güvenlik kuvvetleri ve istihbarat teÅŸkilatında tam seferberlik ilan edildi. Silahlı kuvvetlerdeki bütün izinler iptal edildi. Hatta sokaÄŸa çıkma yasağı nedeniyle birliklerine katılamayan askerleri, evlerinden askeri arabalar taşıdı. Öte yandan iç güvenliÄŸin sorumluluÄŸunu Milli Muhafiz Birlikleri üstlendi. Piyadeler ve zırhlı kuvvetler, kentlerin giriÅŸlerine ve bakanlıklara yığıldılar. Bu arada caddelerde ve mahalle aralarında devriye birlikleri göreve baÅŸladı. 
 
10. Hava alanları 6 saat sureyle kapatıldı. Suudlu yetkililer bunu itiraf ettiler. Ancak her biri konu ile ilgili emirleri vermek sorumluluÄŸunu yalanladı. Nitekim el-Hawadis dergisi yazı iÅŸleri müdürü Selim el-Luzi, Prens Abdullah, Prens Sultan ve Prens Nayif'la söyleÅŸiler yaptı. Birincisi şöyle cevap veriyordu: 
 
"Hava alanlarının kapatılması için bir karar yayınlanmadı. Hava trafiÄŸi, kararla deÄŸil de sakınca nedeniyle durdu. Kanıma göre, olay faillerinden birinin dışarıya kaçmasından korkuluyordu." 
 
İçiÅŸleri bakanı ise şöyle diyordu: 
 
"İçiÅŸleri bakanlığı böyle bir karar ve emir yayınlamadı." 
 
Hava alanlarının tekrar açılmasından sonra giriÅŸ-çıkış yapanlar için sıkı kontroller yapılmaya baÅŸlandı. Hava alanındaki elektronik kontrol ve televizyon göstericisi cihazlarının sayılarının kat kat" çoÄŸaldığı dikkat çekiyordu. 
Ä°ÅŸte sallanmakta olan tahtın korunması için seferberlik ilanının ilk anlarından itibaren Suud yönetiminin aldığı tedbirler bunlardı. 
Ä°ÅŸgalcilerin Talepleri
 
Devrimcilerden bir tanesi mikrofonlar aracılığı ile isteklerini ilan ediyordu:
 
1. Batıdan ithal edilen kültür, taklid ve değerlere son verilerek islamiyetin adaletli kültür ve değerlerinin yerleştirilmesi, emperyalist batılı ülkelerle ilişkilerin kesilmesi.
 
2. Babadan oğula geçen kraliyet düzeninin yıkılarak İslam devletinin kurulması, hain Suud ailesinin yargılanması ve halktan çaldıklarının geri verilmesi.
 
3. Allah'ın indirdiği ile hükmetmeyen, ülkeyi emperyalistler ve yabancı firmalara otlak yapan Kral Halid ve ailesinin kafirliklerinin ilan edilmesi.
 
4. İslam'a ve müslümanlara karşı düşmanca tutumu nedeniyle ABD'ye petrol ihracatının durdurulması, ülkenin ihtiyaçlarına uygun olacak şekilde petrol üretiminin azaltılarak Milli Servetin heder edilmemesi...
 
5. Arap yarımadasını ellerine geçiren tüm yabancı askeri uzmanlar ve danışmanların yurt dışı edilmesi, yabancı askeri üstlerin kaldırılması...
 
Taleplerin ilanından sonra Hacerül-Esved ile İbrahim makamı arasındaki bölümde Mehdi Kahtani'ye biat etme merasimi düzenlenir. Kahtani'nin eli öpülüp sonuna kadar itaat edileceği bildirilir.
 
Sabah namazına gelen binlerce sivile çıkmakta serbest oldukları söylenir. Çoğunluğu çıkar. yaklaşık 30 kişinin eylemcilerle kaldığı tahmin edilmektedir.
 
Suudi Hükümetinin Şaşkınlık Dönemi
 
İşgalden 3 saat sonra Mescid-i Haram çevresine gelen Suudi askerleri içeri girme denemelerinde yoğun ateşle karşılık görünce geri çekilirler.
 
FÃœZELER KABE'YÄ° DÖVÃœYOR 
 
Tarih boyunca üç taÄŸut Kabe'nin kutsallığını çiÄŸnemeye giriÅŸti. Birincisi Kabe'yi yıkmak için ordusu ve fili ile saldıran Ebrehe el-Esrem idi. Ancak, "Allah (cc) üzerlerine Ebabil kuÅŸlarını gönderdi. (KuÅŸlar) onlara (piÅŸmiÅŸ) çamurdan (siccilden taÅŸlar) atıyorlardı. Ve Rabbin onları yenik ekin yaprakları haline getirdi." 
 
Ä°kincisi ise, Kabe'yi mancınıklarla döven Emevili zalim fasık Yezid idi. Üçüncüsü ise, adamları Kabe'de toplanan Abdullah b. Zubeyr ayaklanması esnasında Kabe'nin bir kısmını yıkan, Halife Abdulmelik'in valisi Haccac b. Yusuf es-Sekafi'dir. 
 
Ä°ÅŸte yine tarih tekerrür ediyor. Mukaddes topraklar çiÄŸneniyordu. Masum müminleri öldürmek ve Beytullah'ı çiÄŸnemek için kafirlerden yardım isteyen çagdaÅŸ taÄŸut Suud ailesi, müslümanları öldürüyordu. Aynen, inkilapçı ÅŸehid Cüheyman'ın içiÅŸleri bakanı Nayif' a dediÄŸi gibi: "Åžimdi, Beytullah'ı yıkmak ve müslüman bir insanı öldürmek için kafirlerden yardım istediÄŸiniz icçn sizleri kafir olarak gördum." 
 
Yönetim, Kabe'nin kutsallığını çiÄŸnemeden önce cani hareketine yasallık kazandırmak için basın organları aracılığı ile, içte ve dışta propagandalar yaparak, silahlıların elinde rehinelerin bulunduÄŸu ÅŸayiasını yaydı. Yönetimin ilk bildirisi, Mescid-i Haram'da bulunan müslümanların canlarının korunması için önlemler alındığını kaydediyordu. Tunus'taki Suudlu bir yetkili şöyle diyordu: "Saldırganlar dün gece geç saatlere kadar 100 kadar rehineyi ellerinde bulunduruyorlardı." 
 
İçiÅŸleri bakanı ise Kuveyt'te yayınlanan es-Siyase gazetesine verdiÄŸi demeçte: "Namaz kılmak için Kabe'de bulunanlar içiÅŸleri bakanlığının aldığı önlemlerle dışarı çıkarıldılar.Geride kalan 30 kiÅŸinin güvenlikleri için ise giriÅŸimler sürüyor." 
 
Aslında kuÅŸku kabul etmeyecek gerçek ÅŸudur ki, mücahidler hiç kimseyi rehine olarak tutmadılar. Ancak yönetim, onlara hakaret etmek istiyordu. Nitekim el-Havadis dergisi yazı iÅŸleri müdürü Selim el-Luzi, Prens Sul-tan a; "Silahlı eylemciler, rehineler tutuyorlar dediniz. Sonra rehinelerin yok olduÄŸu kesinlik kazandı." diye sorunca Prens şöyle cevap verdi: "Rehineler demedik. Son dakikalara kadar bodrum katlarda gizli 26 hacı vardı. Bu nedenle masum müslümanlar dedik." 
 
Ancak, olayı yaÅŸayan masum müslümanların kendileri gerçegi söyleyince prens de bunu itiraf etmek zorunda kalmıştı. 
 
Nitekim yönetimin, bir ara oldu diye haber verdiÄŸi Mescid-i Haram imamı Muhammed b. Sebil, hacılarla birlikte dışarı çıkarak hiç bir rehinenin bulunmadığını kaydetti. 
 
Hükümet birlikleri, Mescid-i Haram iÅŸgalcileri üzerine düzenlediÄŸi son saldırısında ağır silahlar kullandı. Mescidin bir bölümünde büyük bir yangın çıktı. Görgü tanıkları da mescid duvarlarının büyük bir zarar gördüğünü söylemiÅŸlerdi. Saldırı esnasında Mescid-i Haram'ın depolarından dört tanesi tahrip oldu. Kapıları büyük çapta zarar gördü. Sonra Suud askerleri ortaya atılarak masum insanların üzerlerine ateÅŸ açmaya baÅŸladılar. 
 
Nitekim, Prens Mutab Camisi imam hatibi ÅŸu sözleri ile olayı itiraf ediyordu: 
 
- Elhamdulillah askerlerimiz, topları sayesinde, uzaktan Kabe'nin kapılarını açmayı baÅŸardılar. Açılan kapılardan giren tanklar bu canilerin üzerlerine ateÅŸ açtı." 
 
Bütün bu olanlara raÄŸmen inkilapçılar kahramanca savaşıyorlardı. Enformasyon bakanı Yemani bunu şöyle ifade ediyordu: 
 
- "Bu isyancılar eÅŸsiz ve son derece yoÄŸun bir direniÅŸ gücüne sahipler. Ä°yi niÅŸan alıyorlar ve askerleri hedef ediniyorlar. Bunun için, isyancıları ÅŸaşırtmak gayesiyle bazı askerler, askeri üniformalarını çıkarmak zorunda kaldılar." 
 
Suud ailesi ve Amerikan istihbaratının canları sıkılıncaya kadar, mücahidler imanla, sabırla ve kahramanca direndiler. Bunun üzerine, onlara, elektrik, su ve yemek yasaklandı. 
 
Lübnan'ın es-Sefir gazetesi Suud kaynaklı haberinde şöyle diyordu: 'Hükümet, silahlıları aç bırakmak siyasetine yöneldi." 
 
Daha sonra yabancı birlikler yeni bir yolla zehirli gazlar kullanmaya baÅŸladılar. Mescid-i Haram meydanlığına zehirli gaz sıktılar, bunun üzerine mücahidler, bodrumlara inmek zorunda kaldılar ve 270 den fazla olan odalarda toplandılar. Zehirli sular ve yanan lastiklerden çıkan zehirli dumanların mücahidlerin odalarına kadar sızmasına raÄŸmen teslim olmayınca, oksijenli yakıcı, zehirli gazlara baÅŸvurdular. Yine bir baÅŸarı elde edemediler. Böylece sonunda yakıcı bombaları odalara firlatmaya baÅŸladılar. Bu bombalar sayesinde oluÅŸan cehennemle 400'den fazla mücahid yandı. Geriye kalan devrimciler eÅŸsiz bir mücadele ve benzeri görülmeyen bir direniÅŸle rejimin kullandığı zehirli gazlara ve her türlü vahsiliÄŸe karşılık vermeye devam ettiler. Çokları yere düşmüştü. Bunların aralarında eylemin lideri Åžehid Cüheyman da bulunmaktaydı. 
 
Kabe'deki savaÅŸ 22 gün devam etti. Hükümet birliklerinden 3000 kadar asker yaralı ve ölü olarak düşmüştü. Ãœrdün birliklerinden 50 kiÅŸi yaralı ve ölü olarak telef olmuÅŸtu, iÅŸte, yaralı ve ölülerin oluÅŸturdugu korkunç tabloyu anlatamayan es-Seyh Hamid el-Akil, sorumluluÄŸu inkilapçılara yükleyerek şöyle diyordu: 
 
"Ben veya bir baÅŸkası canilerin eylemlerini ve sebep oldukları zararları ne kadar da anlatsak bile yine olayı canlandıramayız. Mekke'deki Temyiz Mahkemesi kadılarından bir tanesinin bana soylediÄŸi sözler bir ÅŸeyler açıklıyor olsa gerek. Kadı, yetkililerden izin belgesi taşıdığı için arabası ile Kabe'nin etrafinda gezindiÄŸini, giriÅŸ-çıkış ve tavaf yerleri ile Mescid'in odalarında öbeklenmiÅŸ cesetlerden çıkan kokuların kendisini öldüreyazdığını söyledi. Kabe etrafindaki daÄŸlardan caminin avlusunu görebilenler de bana, tavaf yerinin özellikle, Makam-ı Ä°brahim ve Hacer-i Esved çevrelerinin cesetlerle dolu olduÄŸunu haber verdiler." 
 
Bu haber olayın ikinci gününde idi. Olayın beÅŸinci günü ise el-Ehram gazetesi, Cidde hava alanı yakınlarında ikamet edenlere dayanarak verdiÄŸi haberinde, Amerikan yapısı Herkoliz-130 tipi çok sayıda Suud nakliyat uçaklarının Cidde havaalanına iniÅŸ-kalkış yaptıklarını, uçakların, Mekke'deki hastanelerin dolmasından sonra Cidde hastanelerine yaralı nakliyatı yaptıklarının tahmin edildiÄŸini yazıyordu. Ayrıca Cidde'deki Askeri Hastane'de tam kapasite ile yaralıları karşılamıştı. 
 
Ä°ÅŸte görüldüğü gibi, Suud ailesi iktidarının devam etmesi için, onlara göre Kabe-i Muazzama'nın tanklarla dövülmesinde, Safa-Merve arasında, Makam-ı Ä°brahim'de ve Hacer-i Esved yakınlarında devrimcilerin öldürülmesinde bir sakınca yoktur. Kendi arzuları uÄŸrunda, silahlı kuvvetlerdeki aldatılmış vatandaÅŸlarımızdan binlercesi, Hakkın özgürlüğünün ve mustazafların kurtuluÅŸu için Cenab-ı Hakk'ın çaÄŸrısına kulak vermiÅŸ inkilapçılaramız, kurban gidiyordu. 
 
Devrimcilerin tutuklanmasından sonra iÄŸrenc iÅŸkenceler baÅŸlamıştı. Vücutlarında yaralar açılıyor, elleri, ayakları ve parmakları kesiliyordu. Yemek verilmiyordu. Suudi Arabistan, Kuveyt, bazı körfez ülkeleri ve diÄŸer ülkelerin televizyon ekranlarında yayınlanan filmlerde bu cinayetlerin belirtileri görülmüştü. Özellikle, esir devrimcilere su vermek için ellerinde su dolu bardaklarla geldiklerinde bardağı uzatıyorlar, devrimcilerin dudakları bardaÄŸa deÄŸer deÄŸmez derhal geri çekiyorlardı. Seyircilerin de ÅŸahid oldukları gibi, iÅŸkence, eziyet, kan, susuzluk, açlık ve yanık izleri vücudlarında bariz bir ÅŸekilde görünüyordu. Hatta, muhafız birliklerinin, hayvanlara dahi reva görülmeyecek ÅŸekilde davranışları herkes tarafindan seyredilmiÅŸti. 
 
Ä°nsanlıkdışı bu iÅŸkencelere raÄŸmen iman güçleri ve Allah'a olan güvençleri yüzlerinde bir korku ve endiÅŸe belirtisi olmadan kenetlenmiÅŸ bir ÅŸekilde ÅŸehadeti beklemelerini saÄŸlamıştı, kötü sözler duydukça, tokatlar yedikçe ve saçları çekildikçe salavat getiriyorlar, dua ediyorlardı. Sanki, Bilal b. Re-baha, Ammar b. Yasir ve Habbab b. Eret ve diÄŸer islam ÅŸehidlerinin direniÅŸ tarihi sayfalarına bir yenisini ekliyorlardı. 
 
Yapılan gizli ve hızlı yargılamadan sonra 180 devrimci hiç bir ilan yapılmadan gizlice idam edildiler. 
 
Bunu, birkaç gün sonra 63 kisilik bir ÅŸehid kafilesi izledi. Resmi makamların emirleri ve Kral Halid'in içiÅŸlerine verdiÄŸi emirlere dayanılarak 8 Ocak 1980 tarihinde, 8 vilayette idam edilmiÅŸlerdi. 
 
Ä°ste böylece Åžehidlerimizin, Ä°slam ÅŸehidlerinin ruhları, Rabblerine, Suud ailesinin zulüm ve baskısını ÅŸikayet etmek icin göğe yükseldiler. Bundan sonra onlar, dünyadaki en son zulmün yok edilmesi ve yere düşmüş bir tane dahi mustaz'afin kalmaması için özgürluük yolunda peygamberin baÅŸlattığı ve tarih boyunca devrimcilerin tasşıdığı DireniÅŸ MeÅŸalesinin ayakta kalmasının bir sembolü olarak tanınacaklar... 
 
Ayaklanma, iktidarın heybetini devirerek müslüman kitleyi, cahiliyet düzenine karşı meydan okuma ruhunu dışa vurmaya, direnmeye ve birlik olmaya itekledi. Nitekim doÄŸu bölgesinde binlerce devrimci, rejimin silahlı askerlerine çıplak göğüsleriyle karşı koyarak ÅŸiddetlice ayaklandılar. 
 
Devrimciler ağızlarında: "Allahu Ekber... Allahu Ekber... Allahu Ekber... Suud Ailesine Ölüm... Suud Ailesine Ölüm..." sözleri dolaşıyordu. 

Etiketler :

Henüz yorum yapılmamış.

* İşaretli tüm alanları doldurunuz.