Her şeye aklımız ersin istiyoruz, ermiyor - Gökhan Özcan

“İçimiz hep üşüyor” dedi beyaz saçlı adam buÄŸulanmış camlara bakarak, “çünkü bizi ısıtan ÅŸeyin ne olduÄŸunu unuttuk!”

Hayat sadece senin yaşadığın kadar olsaydı, milyarlarca başka insana yaşayacak bir şey kalmazdı.

Her şey sadece senin bildiklerinden ibaret sanıyorsun, her bildiğinle körlüğünü bir kat daha arttırıyorsun!

Bir de şunu düşünün; plak bittiği halde hevesi bitmeyen bir şarkı ne hisseder?

Bazı uçarı notaların orkestra durduktan sonra kendilerini tutamayıp kendi başlarına birtakım melodik maceralara girdiklerinin bir tek ben mi farkındayım?

“Bilmez beni Mecnûn'a bir efsane diyenler/ Leylâ'mı yitirdim nice Leylâlar içinde/ Hâlâ dönerim devrederim derdimi hâlâ/ Dermansız adımlarla bu sahralar içinde” diyor 'Gazel'inde merhum Bekir Sıtkı ErdoÄŸan.

Geçmişte yaşamaya o kadar teşneydi ki, sonunda boşa masraf etmemek için şimdiki zamandaki evini tamamen kapatıp tümüyle geçmiş zamana taşındı.

İki nokta arasındaki düz mantığa cümle diyenler de var.

“Bana bakınca ne görüyorsun?” diye sordu biri. “Gözlüklerindeki aksimi” dedi diÄŸeri.

Az sonra kuruyup gidecek bir yağmur birikintisine sığıyor bazen hayat sandığımız her şey!

“Her ne yüzle baksa göz âyînede kendin görür/ Vechini pâk eyle kim mir'âta bühtân olmasın” buyuruyor Osman Kemâlî Efendi Hazretleri (k.s.) AÅŸk Sızıntıları isimli eserinde. Mustafa Tatcı hocamız şöyle ÅŸerhediyor bu beyiti: “Aynaya nasıl bakarsan kendini o yüzle görürsün. Yüzünü temiz tut ki aynaya/ sen doÄŸru göstermiyorsun diye/ yalancılıkla suçlamayasın” (Osman Kemâlî-AÅŸk Sızıntıları Åžerhi/ Mustafa Tatcı/ h yayınları)

Aynaya bakmaya doyamayan kalabalık içinde aynaların bakmaya doyamadığı insanlar da var.

“Göz kendini bile göremez” dedi meczup, “bakınca kendini görebileceÄŸin bir nazargâh bul!”