Gün, birlik olma günüdür - İlhami Işık

Ben küçüçük bebekleri, aÄŸzı süt kokan çocukları kışın dondurucu soÄŸuÄŸundan korumak amacıyla sırf güzelim Ã§ocuklarımız üşümesin diye her kapıyı yardım amacıyla aşındırırken, insanlıktan hiç nasibini almamış, insan derken yüzümüzün utançtan kızarmasına neden olan bu alçaklar alçağı teröristler, o çocukların anne ve babalarını acımasızca katletmeye devam ediyorlar.

Çok öfkeliyim, öfkemi kontrol etmekte güçlük çekiyorum artık. İçimdeki duygular iki kaya parçasının birbirine sertçe çarpıp kıvılcımlar saçması gibi, zihnimde teröristlere ölümlerden ölüm beÄŸenme çabasıyla adeta boÄŸuluyorken facebook sayfama sevgili dostum Ali Sina Özüstün’ün içimi bir nebze olsun ferahlatan paylaşımı düştü. Ali Sina, vicdan sahibi, dindar, müzikiÅŸinas, Ahmet Hamdi Tanpınar aşığı bir edebiyat sever ve her fırsatta Ä°stanbul’un her köşesini fotoÄŸraflarıyla ölümsüzleÅŸtiren bir Ä°stanbul sevdalısı.

Kendi sayfasında şöyle haykırıyordu Ali Sina Özüstün, vicdan sahibi herkese.

Ãœlkenin bütün “mâkul”leri!... Hep birlikte sokaÄŸa... Laisist / Komünist / Ä°slamist / Modernist / Muhafazakâr / Liberalist ve baÅŸka kim varsa herkes topraÄŸa sahip çıkmaya... “Namussuzlar” memleketi kuÅŸatmış durumda... Åžimdi hesaplaÅŸma zamanı deÄŸil, o iÅŸ daha sonra... Darbelere, Teröre... Ayrıştırmaya, ötekileÅŸtirmeye... SevgisizliÄŸe, nefrete, duyarsızlığa... PaçozluÄŸa, çirkinliÄŸe, suskunluÄŸa... KimliksizleÅŸtirmeye, tarihsizleÅŸtirmeye, geleceksizleÅŸtirmeye karşı omuz omuza!... Birbirimizin tüm deÄŸerlerine, inançlarına, kelimelerine, geleneklerine, fikirlerine, tasavvurlarına, türkülerine, ÅŸarkılarına, ezgilerine, farklılıklarına sahip çıkmaya... Birbirimize sarılmaya... Hep birlikte “vatan”a sahip çıkmaya......”Namussuz” bu kez “muharebe timi” göndermiÅŸ Ä°zmir’e... Alçaklık her defasında bir ileri versiyonla ülkeyi öldürmeye geliyor... Türkiye halkı, ulusu ya da milleti gerektiÄŸinde demokratik mekanizmaları kullanarak yeni bir siyasi kompozisyon kurgulayabilir... Çünkü demokrasi bir sabır rejimidir... Bu iÅŸi baÅŸkalarının üstlenmesine gerek yok... Bu türkiye halkını, ulusunu ya da milletini aÅŸağılamaktır... Tayyip ErdoÄŸan’la eÄŸer bir gün bir yerde karşılaşırsam ona cevabını çok merak ettiÄŸim bir kaç soru soracağım... O soruları milletin bir ferdi olarak sormaya hakkım var... Ama bu ayrı mesele... Åžimdi sokaÄŸa çıkma, “vatan”a sahip çıkma vaktidir... Vatana sahip çıkmak Türk’e, Kürd’e, Laz’a, Çerkes’e, BoÅŸnaÄŸa, Sünni’ye, Alevi’ye, Rum’a, Ermeni’ye, Yahudi’ye, Süryani’ye; Sosyaliste, Komüniste, Ä°slamiste; Åžiire, Edebiyata, MüziÄŸe; DoÄŸu’ya, Batı’ya; Cihangir’e, Maçka’ya, Fatih’e, Süleymaniye’ye, Eyüp’e, Ãœmraniye’ye, Sultanbeyli’ye, Kanlıca’ya, Bebek’e, Ãœsküdar’a, Ä°stanbul’a, Ä°zmir’e, Ankara’ya, Trabzon’a, Diyarbakır’a, Van’a sahip çıkmaktır...

Katiller hedef gözetmiyor. Ölenin kim olduğu onları ilgilendirmiyor. Hangi anne ve babanın yüreği yangın yerine dönüşecek, umurlarında bile değil. Ölen ne iş yapar, sosyal statüsü nedir, hangi dine inanır, hangi siyasi yelpazeye dahildir, kaç yaşındadır, ne tür bir hayat tarzının savuncusudur, nerede oturur, nerelidir, iyi biri midir, kötü biri midir, kaç çocuğa sahiptir? Bu ve benzer hiçbir bilgiye itibar etmeden, gerek kurşunlayarak gerekse de bombalı araçlarla saldırarak sadece can alıyorlar.

Bu tablo zaten hepimizi en başında birleştiriyor. Terör aramızda fark görmüyor. Peki biz neden farklıymışız gibi hareket ediyoruz? Bizi birbirimizden ölümde ayırmayan teröre karşı, biz neden terör karşıtlığında bir büyük birlik yaratmıyoruz? Neden sokakları bu büyük birliğimizle doldurmuyoruz. Neden meydanlara milyonlar olarak çıkıp teröre en büyük tokadı hep birlikte atmıyoruz?

STAR