Dünyanın en ahlâksız düşmanlarıyla imtihan ediliyoruz - İbrahim Tenekeci

Tartışmasız bir ÅŸekilde, devletin canını ve milletin hayatını hedef alıyorlar. Bu 'hayasızca akın' karşısında ne yapmalıyız? Evvela safları sıklaÅŸtırmamız ve umudumuzu korumamız gerekiyor. Umudumuz, aynı zamanda yurdumuzdur. Yurdumuzu koruyalım. Ã–nümüzde iki seçenek var; vatan yahut siyaset. Biz 'vatan' diyelim.

Yeni bir döneme girdik ve ilerliyoruz. Bize yüksek bedel ödetmek isteyen alçaklar var. Amansız düşmanlık karşısında, öncelikle birbirimize sahip çıkalım. Farklılıkları görmek ve göstermek yerine, benzerliklere dikkat edelim. Ã–lçümüz bu olsun. Eksiltmeyelim, çoÄŸaltalım. EleÅŸtiriyi, kırgınlığı erteleyelim.

Kardeşlik sözle veya bir başına yaşamakla olmaz. Kardeşlik için en az bir kişi daha lazımdır. Herkes o bir kişiyi yeniden bulsun, bulalım.

Zorlu bir süreç başladı. Ne zaman bitecek, bilmiyoruz. Tarihi günlerden ve gecelerden geçiyoruz. Dar geçitlerden. Kafile (millet) dağılmamalı. Derli toplu ve sağlam durmamız icap ediyor. Ya tarih yazacağız, ya tarih olacağız. Öyle görünüyor ki bunun ortası kalmadı.

***

Osmanlı okumaları yaparken en çok etkilendiÄŸim ve tekrar ettiÄŸim dönem: 93 Harbi'yle baÅŸlayıp Ä°stiklâl Mücadelesi'yle biten yıllar. 1877 ile 1923 arası. Benim ömrüm kadar olan bu zaman diliminde neler yaÅŸanmış? Bir kısmını yazalım: Osmanlı-Rus Harbi, Türk-Yunan Harbi, Girit meselesi, Türk-Ä°talyan Savaşı, Birinci ve Ä°kinci Balkan, Cihan Harbi, Ermeni isyanları, Mütareke, Sevr dayatması ve nihayetinde Anadolu'da tutunmak için verilen Ä°stiklâl mücadelesi. Kırk altı yıl içinde Bursa, Edirne veya Erzurum'dan farkı olmayan nice kadim beldemizin kaybedilmesi. Sayısız vatan ve evladı. Büyük cephe savaÅŸlarının yanı sıra sabotajlar, cinayetler, siyasî suikastler.

Yöntem tamamen aynı olmasa da, tekrar böyle bir dönemi yaşıyor gibiyiz. Bu kez düzenli ordular yerine terör örgütleri ve iÅŸbirlikçiler tercih ediliyor. Maliyeti kıyaslanamaz bile. Tehlikesi az. Bedel ödemiyorlar. Canımız yanıyor, canları yanmıyor.

Sözünü ettiğimiz yıllarda, savaşın ve sıkıntının biri bitmeden diğeri başlıyordu. Şimdi de aynısı oluyor. Yaranın birincisi kapanmadan ikincisi açılıyor.

Osmanlı Devleti'ni parçaladılar. Bugün ise Türkiye Cumhuriyeti'ni terbiye etmeye çalışıyorlar. Ülkemizin bir bölümüyle ilgili endişe taşımamız da terbiye işine dâhildir.

Dün ve bugünle ilgili bir baÅŸka benzerlik de Avrupa'nın yoÄŸun siyasî baskısı. Her alanda gösterdiÄŸi iki yüzlülük. Çifte standart deyimi derdimizi karşılamıyor. Ä°ki yüzlülük iyi. Ayrıca inanılmaz bir kara propaganda. Gerçi inanan çıkmıştı ve çıkıyor. Abdülhamid Han ile ErdoÄŸan arasındaki en büyük benzerlik bence bu. Her ikisi de Batı dünyasının ürettiÄŸi kara propagandaya maruz kaldı, kalıyor.

Yazdığımız ve yazmadığımız birçok nedenden dolayı, içinde bulunduğumuz döneme İkinci İstiklâl Mücadelesi diyoruz. Millî Seferberlik çağrısı, bu durumu tam mânasıyla pekiştirdi.

***

Geçmişi bilmek, kendini bilmektir. Sadece günümüze bakanlar, son olaylar üzerinden yola çıkanlar, yanılır ve yanıltır. Yanlış adreslere tepki verir.

Anadolu, uzun bir yorgunluğun adıdır. Türkiye, gidecek başka bir yeri olmayanların ülkesidir. Çalışmak için yurtdışına çıkanlar bile, ilk fırsatta, köylerine / kasabalarına ev yaptırıyor. Mutlaka dönecektir.

Anadolu, son kaledir. Hatta iç kale. Doğal sınırlarımızın yahut surlarımızın Musul - Halep hattı olduğunu son zamanlarda daha iyi gördük, anladık. İstesek de dışında kalamıyoruz.

'Bizim oralarda ne iÅŸimiz var' diyenlerin önemli bir kısmı, 'bizim burada ne iÅŸimiz var' diyemeyenlerdir. Halep'in durumuna üzülmeyenlerin neye sevindiklerine veya sevineceklerine iyi bakmak lazım.

Şimdi bir cenderenin içindeyiz. Milletimiz bu cendereden alnının akıyla, gerekirse de bileğinin hakkıyla çıkacaktır. Bundan hiç kimsenin şüphesi olmasın.

YENÄ° ÅžAFAK