Kartvizitiniz sizin her şeyiniz. Tipografisi kişiliğinizi, seçtiğiniz pahalı malzeme de karakterinizin kalitesini satıyor insanlara. Onu sürekli yenilemek zorundasınız. Yoksa isminizin ne olduğunu bile unutur yıllarca birlikte konuşup tablo gibi tabaklarla yemek yediğiniz insanlar. Kimlikler, isimler her daim sorunludur. İnsan insana benzer bu dünyada.
Ä°yi gelen tek ÅŸey müzik. Her parça, her albüm size baÅŸka ufuklar açıyor. Tabii fahiÅŸeler bilemez bunu. Çok güzeller, ama cahiller. Cahil ve ruhunuzu okÅŸayan cinsten. KonuÅŸmadan dikkatle sizi dinlerler ve egonuzun “kulesi” olan uzvunuzu çok güzel tatmin ederler. En mükemmel kadın, konuÅŸmayan kadındır.
Bitirilmesi gereken bir iştir hepsi ve siz de altın vuruşsunuz. Aynada ne kadar da muhteşem görünüyorsunuz!
Tabii mükemmel eviniz kadar diğer mekanlar da değerlidir. Nerede yer ayırtabildiğiniz sizi siz yapar. Kendinizi böyle bir dünyada sürekli ıspatlama çabası içerisinde olmak ya da yerini korumak için bu kadar uğraşmak sizi yormaz mı? Yorar tabii, bütün narsist ruhları yorduğu gibi. Zamanla da çıldırtır. Materyal fetişizmi, biraz müzikle birleşerek bir delilik senfonisi yazar, elinize nota yerine bazen bir balta verir, bazen de testere.
Kontrolden çıktığınızı size anlatmaya çalışan, benliÄŸinizin o küçücük parçası Patrick Bateman da yok olduÄŸunda, artık dizginler American Psycho‘nun elindedir. Ve o asla katarsise inanmaz.
Henüz yorum yapılmamış.