'Allah affeder' deyip günah işleyenlerin tevbesi kabul olur mu?

Nasıl olsa 'Allah affeder' deyip her türlü günahı işleyeyip keyfine bakan, sonra yaşlanınca, hacca gidip tevbe eden ve 5 vakit camiye gidenlerin yaptığı günahlardan sorulmayacak mı?

Ölümüm ne zaman kapımızı çalacağı belli olmadığından, her an ölme ihtimaliyle ahirete hazır olmak; uzun yaşama ihtimaliyle de dünyamıza meşru dairede çalışmak gerekir. Zaten ölümün ve ecelin gizli olmasının asıl hikmeti de budur.

- Allah’ı imtihan eder gibi, yaÅŸlanınca tövbe ederim, diyerek içinden bir hile düşünmek her açıdan yanlıştır; edebe aykırıdır, akla, matığa ve vicdana uymaz.

Bununla beraber, Allah’ın rahmetinden ümit kesmek ne kadar büyük günah ise, onun azabından ve gazabından emin olmak da öyle büyük günahtır.

Demek ki, her insan Ã¼mit ve korku arasında olmalıdır.

Bu açıdan, bir müslümanın, istediÄŸim gibi günahları iÅŸleyeyim, yaÅŸlanınca ölmeden tövbe ederim demesi, ne kadar yanlış ve kulluk ÅŸuuruna aykırı ise; ben artık adam olmam, ben bittim demesi de öyle yanlıştır ve hatadır.

Buna göre, tövbenin yaşı, başı ve zamanı yoktur.

Allah, tövbe edilen her günâhı affeder. Bir kafir, küfrüne tövbe ederse, mümin olur, bütün günâhları affolur. Bir mümin de her çeşit günâhı işlese, hatta Allah'a şirk koşsa, sonra pişman olup tövbe etse, Allah Teâlâ yine affeder. Kuran-ı kerîm'de meâlen buyuruldu ki:

"Ey günahta haddi aÅŸanlar, Allah'ın rahmetinden ümit kesmeyin! Çünkü Allah, bütün günahları affeder. O, gafûrurrahîmdir, affı, merhameti çoktur." (Zümer, 39/53)

Şu hadis rivayeti dekonumuza ışık tutmaktadır:

"Kim "Ben âlimim" derse, o câhildir. Kim "Ben câhilim" derse, o câhildir. Kim, "Ben Cennetteyim" derse, o Cehen­nemdedir. Kim "Ben Cehennemdeyim" derse, o Cehen­nemdedir." (Taberâni, Mu’cemu’s-SaÄŸir Tercüme ve Åžerhi, (Ä°smail Mutlu), Mutlu Yayınları: 1/185)

"Ben âlimim" demesi, gurura kapılması açısından tehlikelidir. Gerçek anlamda alim olan ilmi ile gurura kapılmaz. O ilmi kendisine Allah'ın ihsan ettiÄŸini bilir. Ona şükürden geri durmaz. Allah'ın ihsan ettiÄŸi ilimle gururlanmaz.

Bununla beraber, gerçekten alim olan birisinin Allah'ın bir ihsanını inkar etmemek için "Allah bana ilim ihsan etti" demesinde bir sakınca bulunmamaktadır.

Bu arada gerçekten ilimle dopdolu oldukları halde tevazudan veya ne kadar bilgili olursa olsun "KiÅŸi bilmediklerinin câhilidir" gerçeÄŸini düşünerek kiÅŸi cahil olduÄŸunu söyleyebilir. Böyleleri "Ben cahilim" dediÄŸi için cahil sayılmazlar.

Hadiste üzerinde durulan ve soruda geçen konuyu da doÄŸrudan ilgilendiren mühim bir husus Müslümanın "havf ve recâ" günümüz ifadesiyle korku ile ümit arasında olması gerektiÄŸine dikkat çekilmesidir.

Başta da ifade ettiğimiz gibi, dinimize göre kişinin Allah'ın gazabından emin olması da, rahmetinden ümit kesmesi de doğru değildir. Dolayısıyla dikkat çekildiği gibi, Allah'ın gazabından emin olan, "Ben Cennetteyim" diyen bu sözünün cezasını çekinceye kadar Cehenneme atılır. Kişinin ibadetleri kendisine daha önce verilen nimetleri dahi karşılamaya yetmez. Cennet ise Allah'ın fazlındandır. Öyleyse, "Ben Cennetteyim" demesi Allah'ın iradesini devre dışı bırakmak demektir.

KiÅŸinin Allah'ın gazabından emin olması doÄŸru olmadığı gibi, Onun rahmetinden ümit kesmesi de doÄŸru deÄŸildir. Nitekim mealini verdiÄŸimiz, Allah'ın rahmetinden ümidinizi kesmeyin. Muhakkak ki Allah bütün günahları bağışlar, ayeti bunun net bir ÅŸekilde ifade etmeketdir.

Bir baÅŸka âyette de, Allah'ın rahmetinden ancak Onun âyetlerini ve Ona kavuÅŸmayı inkar edenlerin ümitlerini keseceklerine dikkat çekilir. (Ankebut, 29/23)

Diğer taraftan, kişi Allah'a güzel zan beslemekle mükelleftir. Bir kul Allah'ın kendisine rahmetle muamele edip günahlarını bağışlayacağını ümit ederse, Allah onu affeder, bağışlar. Kul, Allah'ın kendisine azapla muamele edeceğini zannederse, ona da öyle muamele eder.

Yüce Allah, bir âyet-i kerimede kulun Kendisi hakkındaki yanlış zannının onu helake götüreceğine işaretle şöyle buyurmaktadır:

"Rabbiniz hakkındaki bu yanlış zannınızdır ki, sizi helake düşürdü ve hüsrana uÄŸrayanlardan oldunuz." (Fussilet, 41/23)

Konuyla ilgili bir kudsî hadiste de şöyle buyurulur:

"Ben, kulumun Bana olan zannı yanındayım, yani kulumun Bana zannı nasılsa ona öyle muamele ederim." (Buhârî, Tevhid, 35)

Böyle olunca, kişinin "Ben Cehennemdeyim" demesi, Allah'a güzel zan değil, kötü zan beslemesi demektir. Dolayısıyla Allah'ın kendisini Cehenneme atacağına inandığı için, Allah da onu Cehenneme atar.

Ancak mümin bir kul, Allah'ın rahmetinden ümidini kesmemekle birlikte, bu rahmete güvenerek Allah'ın haram kıldığı şeylere de girmemelidir.

Konu hakkında Hz. Ömer'in şu sözünü hayatımıza rehber etmeliyiz:

"Semadan bir seslenici, 'Ey insanlar, bir kulum hariç hepiniz Cennete girin' diye seslense, o bir kulun ben olacağımdan korkuyorum.

"EÄŸer, 'Ey insanlar, bir kulum hariç hepiniz Cehenneme girin' diye seslense, Cehenneme girmeyecek olan o bir kulun ben olacağımı umuyorum." (Hilyetü'l-Evliya, 1/53. Taberâni, Mu’cemu’s-SaÄŸir Tercüme ve Åžerhi, (Ä°smail Mutlu), Mutlu Yayınları: 1/185-187)

(Sorularla Ä°slamiyet)