Güveler düşmanlarını nasıl uzakta tutar

Bu, 1861 yılında doÄŸa bilimci Henry Walter Bates tarafından bildirilen bir fenomen üzerine ilginç bir dönüm noktası. Bates, türleri görüntülerine göre tanımlamanın ÅŸaşırtıcı derecede zor olduÄŸunu keÅŸfettiÄŸinde Amazon’da kelebeklerle ilgili bir çalışma yapıyordu. Bireysel kelebeklerin üzerilerinde benzer kanat iÅŸaretleri vardır fakat yakından incelendiÄŸinde diÄŸer bir kelebeÄŸin ayırt edici özelliklerini gösterebilirler. Kanatta kıllı saçaklar gibi. Batesian Taklitçilik olarak bilinen durumun ilk örneÄŸinde kelebekler, yırtıcıların desenlerinden tanıdığı toksik yapıdaki ilgisiz türleri taklit ederler. 

Barber’ın güveleri de aynı ÅŸeyi yapıyorlar fakat yarasalar görme yeteneÄŸiyle avlanmıyorlar, avlarının yerini sesleri dinleyerek belirliyorlar. Böylece güveler kendilerini ultrasonik sinyallerle kaplıyorlar, görsel olanlarla deÄŸil. Bu videoda Barber ve ekibi, bu hipotezi Afrika’da test ediyorlar. Yerel güveleri topladılar, onları yem olarak sunmak için balık oltası kullandılar ve yarasalar uçarken neler olduÄŸunu kaydettiler. Yarasalar sessiz güveleri çabucak buldular fakat gürültü yapanlardan da uzaklaÅŸtılar. Ses çıkaran güveler sustuÄŸunda, yarasalar onları yemeye baÅŸladı, birkaçını çıkardılar fakat diÄŸerlerini keyifle yediler, en azından ses çıkaran güvelerden bazılarının menüde ne olduÄŸuyla ilgili aldatıcı bir oyuna giriÅŸtiklerini varsayıyorum. 

Kaynak: DüşünBil