Haşmet Bababoğlu ' Sağlam Durmak' adlı yazısı

Anlayamıyorum, diyor. Anlamak, çoÄŸu zaman acı çekmeyi veya kısacık bir an içinde deÄŸiÅŸebilmeyi göze almaktır. Çok zor. Bunu biliyor ve gözlerini kaçırıyor.

Sürekli seyirci konumuna itiliyorsak, hatta o durumda bile dikkatimiz dağıtılıyorsa, "acıyla yüzleÅŸmemiz" mümkün olabilir mi? BaÅŸka bir ÅŸey oluyor. Onu Twitter'da Merve Taşçı hatırlattı: "Acıyla yüzsüzleÅŸiliyor!"

Kelimeler... Herkesin durmadan bir ÅŸeyler anlattığı fakat kimsenin diÄŸerini dinlemediÄŸi bir dünyada anlamları git gide cılızlaÅŸan kelimeler. Belki o yüzden kelimeleri dile getirmekten çok sosyal medyada "paylaÅŸmayı" seviyoruz:
Arkada güzel bir manzara gerekiyor; mesela bir gün batımı, üzerinde tek bir kelime, fonda hoş bir müzik...

"Hayal" ile "rüya"yı birleştirip "düş" kıldılar. İşte tam orada... Zihnimiz, kültürümüz, yaşadıklarımız düştüğü yerden kalkamadı.

Ellerin olmayı, "elit olmak" sanmak...
Bu ülkemize özgü ÅŸifa bulması zor bir aydın hastalığıdır. Åžimdi aklıma Elif Åžafak geldi. EkmeÄŸini yediÄŸi "buralara" yine burun kıvırmış, horlamış, çemkirmiÅŸ... NeymiÅŸ? Ä°nsanlar bir masanın etrafında sohbet ettiklerinde aÅŸktan ve dostluktan konuÅŸurmuÅŸ.
Ne var ki, Türkiye'de böyle değilmiş. Biz kahvaltıda, öğle ve akşam yemeğinde politikadan başka bir şey konuşmuyormuşuz. Bu yüzden ruhlarımız kararıyormuş!..
Ben daha çok şu "aşktan ve dostluktan konuşanlar" kısmına takıldım.
Kim onlar Elif? Haydi ülkenin insanını tanıyamadın gitti, anladık!
Fakat ağızlarının tadının kaçmasından ölesiye korkanların sohbet konularını aÅŸk ve dostluk sanacak kadar dünyadan habersiz misin? Bunu bir yazıyla anlatırsan, seviniriz. Uzun veya kısa, gri veya pembe kapaklı olması fark etmez.

Bize özgü bir okumuÅŸ yazmış tavrı daha... Etrafa cahil diye diye cahilleÅŸmek.
O aptal, bu aptal diye diye aptallaÅŸmak.

SaÄŸlam durmak... Adı üzerinde iÅŸte! Önce "durmak" gerekiyor. Oradan oraya, bu tavırdan bu tavra, bir fikirden diÄŸerine koÅŸturup bir taraftan da saÄŸlam durman mümkün mü?