Mesut Yılmaz ve ANAP'ın aşırı acıklı hikâyesi

İşte Melih Altınok'un o yazısı:

28 Åžubat davasında konuÅŸan Mesut Yılmaz darbecileri deÄŸil Erbakan'ı suçlamış. Yani ona göre, yönetime katılma hakları gasp edilen milyonlarca seçmen, üstelik de kendi seçmeni bunu hak etmiÅŸ!
Ünlem koydum ama şaşırdığımdan değil. Zira söz konusu olan siyasi, hayatı boyunca ülkeye, partisine ve kendisine, kim bilir belki de istemeden ama her nasılsa düzenli olarak kötülüğü dokunmuş bir isim. Heyecanlanmama neden olan, Mesut Bey'in yine güldürmeyen bu son çıkışının, yakın siyasi tarihimizi gözlerimin önünde canlandırması.

Bir hatırlayalım. Batı Çalışma Gruplarından, iÅŸ gezilerinde yenen yumruklardan falan mafya filmlerini aratmayacak aksiyon çıkar. Ama itiraf edin, başımızın dertten kurtulmamasından da anlaşılacağı üzere biz bu kasabada dram severiz. O halde gelin, Mesut Bey'in ellerinin arasından kayıp giden saadetinin ve baÅŸarısının herkes için aşırı acıklı öyküsünün sahnelerine dalalım.

Müsaadenizle, önce fragmanı görelim. Bu hafta, şaibeli ölümün yıldönümünde andığımız rahmetli Özal Köşk'e çıkınca, devraldığı ANAP'ı onun çizgisinden uzaklaştırıp ülkeyi karanlık ve kanlı bir sürecin içine sokan bir lider!

Devlet içindeki çeteler, faili meçhuller, ÅŸehitler Türkiye'yi yiyip bitirirken, sanki ülkenin sorunu Özal'mış gibi saÄŸa sola "ben ılımlıyım" boncukları dağıtarak ANAP'ı erittikçe eriten bir yönetici!

Yıllarca, kendisini baÅŸbakan yapan ANAP tabanına gazetelerinde, televizyonlarında "takunyalı, köylü" diye hakaret eden Aydın DoÄŸan'a, merkez medyaya seve seve teslim olan muhafazakâr bir siyasi!

Ardından o koltukta "bir ÅŸekilde" kalabilmek için, memleketteki liberalizasyonun mimarı ANAP rüzgârına, yani kendi partisine katkı saÄŸlamış gazetecileri birer birer iÅŸlerinden kovduran ılımlı figür!
Ne film ama! Sar baÅŸa, al mendili, izle izle aÄŸla. Hani dram severiz dedik ya, ona mahsuben.