Çocuğun dünyası

Fatma Tuncer - Milli Gazete

Malik Bin Nebi, “Ä°slam dünyasında Düşünce Problemleri “ adlı kitabında çocuÄŸun yetiÅŸirken üç aÅŸamadan geçtiÄŸini ifade eder: Buna göre birinci aÅŸamada, çocuk biberonla anne memesini birbirinden ayıramaz. O, eÅŸya ve organik ihtiyaçlar dünyasındadır. Sonra çocuk, annesinin yüzünü diÄŸer yüzlerden ayırmaya baÅŸladığı ÅŸahıslar dünyasına girer. Buradan da topluma açılır. Yazar çocuÄŸun dünyasına yolculuk yaparken, onun okula ilk gittiÄŸi gün kapının önünde nasıl gariplik (yalnızlık) hissettiÄŸini ve karşılaÅŸtığı zorlukları anlatır. ÇocuÄŸun geliÅŸim sürecinde üç önemli evreye dikkat çeker: Birinci dönem, anneyle çocuk arasında güçlü bir iletiÅŸim ve bağımlılık iliÅŸkisi vardır. Bu dönem çocuk sadece kendisiyle ilgilenen biriyle anneyle bağımlılık geliÅŸtirmekte onun sürekli yanında olmasını istemektedir. EÅŸya ve ihtiyaçlar dünyası olarak adlandırılan bebeklik dönemi, çocuÄŸun yaÅŸamak için birine baÄŸlı olduÄŸu dönemdir. Ä°kinci dönemde çocuk ÅŸahıslar dünyasına açılır, artık anneden baÅŸka yakınlarıyla da kaynaÅŸmakta, onların isimlerini bilmekte çevresel iliÅŸkilere geçmektedir. Bir sonraki dönemde ise çocuk sosyal çevreye açılmaktadır.

Çocuk sosyal ilişkilerini geliştirdikçe yeni şemalar, yeni insanlar, yeni alışkanlıklar, yeni kelimeler öğrenmekte ve öğrenmeyle beraber yeni davranışlar geliştirmektedir. Yani, davranışla öğrenme arasında devir daim eden bir akış vardır. Bu akış insanın yaşamı boyunca devam eder.

Ä°NSAN BEDEN, RUH VE NEFÄ°STEN MÃœTEÅžEKKÄ°LDÄ°R

Platon ruhu üç kısımda ele alır. Ruhun zihinsel aktivitesinin iÅŸlediÄŸi alan, akılla ilgili kısmı ve istekleriyle ÅŸekillenen duyusal yönü. Bunlardan biri akla uyum saÄŸlayarak, isteklerin irade süzgecinden geçmesini saÄŸlar. Bu düşüncesini Platon biri beyaz, öteki yağız, iki atın çektiÄŸi arabayı kullanan bir sürücü sembolü ile metaforlaÅŸtırmıştır. Burada sürücü akla, beyaz at isteklere, yağız at maddi isteklere karşılık gelir. Ruhun yağız atla sembolize edilen kısmı onu aÅŸağılara çekmek ister, onun gerçeÄŸi görmesini engeller…

 Uzun sözün kısası, insan beden ruh ve nefisten müteÅŸekkil bir varlıktır. Ruhunda taşıdığı çekirdek onun dünya ve ahret saadeti için kâfidir. Fakat bunun için bu çekirdeÄŸin geliÅŸmesi ve hayat bulması ÅŸarttır.