Ana ile oğlu ayıran duvar

Fatma Tuncer - Milli Gazete

Bir kurumda birbirlerine aÄŸza alınmayacak hakaretler yaÄŸdıran ana oÄŸul buradaki görevliler tarafından sakinleÅŸtiriliyor. Annenin gözlerinde derin bir öfke var… Neden diye soruyor ve baÅŸlıyor anlatmaya: “Babasıyla yollarımızı ayırdığımızda oÄŸlum üç yaşında bir çocuktu, çaresiz kalıp çocuk esirgeme kurumuna vermiÅŸtim. Bir yıl önce onu yanıma aldım. Ä°kinci evliliÄŸimi yapmıştım artık bir de kızım dünyaya gelmiÅŸti. OÄŸlumu da alır mutlu bir hayat yaÅŸarım diye düşünmüştüm. Onun bana saygıda kusur etmeyeceÄŸini, benim koyduÄŸum kurallara riayet edebileceÄŸini, beni üzmeyeceÄŸi düşünmüştüm. Ama yanılmışım. AkÅŸamları eve geç geliyor, evimin kurallarına uyum saÄŸlamıyor, benimle tartışıyor bana saygı göstermiyor o yüzden yeniden yurda bırakmaya karar verdim…” Annenin bu ifadelerini öfke ile dinleyen genç ellerini hızla sıkıp duvarı yumrukluyor: “Sana en fazla ihtiyaç duyduÄŸum bir dönemde beni yurda bıraktın, arkadaÅŸlarımın ailesi geldiÄŸinde ben başımı eÄŸer sessizce aÄŸlardım. Bana vermen gereken sevgiyi vermedin, ama benden sevgi bekliyorsun. Beni evine aldığında büyük hayaller kurmuÅŸtum. Artık mutlu bir yuvam, annem kardeÅŸim var demiÅŸtim. Ama hayatımı kontrol etmeye kalktın, bana güvenmedin her hareketimi sorgulamaya baÅŸladın. Hayatımı mahvettin, seninle kalmaktansa yurda gider ve orada tek başına yaÅŸamaya devam ederim”

Anne oÄŸlun ifadeleri iÅŸitince olduÄŸu yerden kalkıyor ve ona ÅŸiddetli bir tokat vuruyor. Ana oÄŸul arasında yaÅŸanan bu kavga ortamın huzurunu bozuyor ve her iki taraf da görevliler tarafından ikinci kez sakinleÅŸtiriliyor…

Anne kendisine en fazla ihtiyaç duyabileceği bir yaşta çocuğunu yurda bırakıyor. Çocuk burada yaşamının en kritik dönemlerini anne özlemiyle geçiriyor. Çocuk kanatlarını kendi imkânları ile çırpıp uçmaya çalışıyor fakat çelimsiz kanatları buna imkân vermiyor. Anne bir gün kendisine ulaşıyor ve onu evine almak istediğini belirtiyor. Çocuğun gözleri parlıyor ve hayallerinin yelpazesini değiştirerek anne ile birlikte eve geliyor. Fakat anne umduğunu bulamıyor ve büyük bir düş kırıklığı yaşıyor. Oğlunun zihninde şekillendirdiği genç figürüyle hiç uyuşmadığını görüyor. Ve var gücü ile oğlunu bu şablona uydurmaya çalışıyor. Ona göre bir genç büyüklerin bütün kurallarına şartsız tepkisiz uyum göstermeli. Fakat yurtta büyüyen oğul kuralları hiç tanımıyor. Ana ile oğul arasında kurulmaya çalışılan bağ daha başlamadan bitiyor ve oğul yoluna tek başına devam etmek zorunda kalıyor.

Anne oÄŸlun elinden tutmak yerine onu yalnızlığa terk ediyor. Anne hiç emek vermeden ürün elde etmek istiyor. Bunun mümkün olmadığını görünce de sorumluluktan kaçıyor. Anne oÄŸlu daha yaÅŸamının başında kurban ediyor…