'Ülkemde bir kahramandım,şimdi bir Mülteciyim!'

1) ÃœLKEMDE BÄ°R KAHRAMANDIM, ŞİMDÄ° BÄ°R MÃœLTECÄ°YÄ°M

Dört senedir Türkiye’deyim. Altı kiÅŸi KocamustafapaÅŸa’da iki odalı bir evde yaşıyoruz. Ãœniversitelerde, konferanslarda bilgilerimi aktarıyorum. Ãœlkemde benim adıma açılan havaalanı, caddeler vardı. Param, evim, korumalarım... Terk ettikten sonra tüm mülküme el koydular. Bu bir tercih meselesiydi. Halkımın acı çekerken orada ‘bir kahraman’ olarak kalmaktansa, sürgünde kıt ÅŸartlar içinde onurlu yaÅŸamayı yeÄŸledim.
 

2) TÃœRKÄ°YE’YE KÄ°LÄ°S’TEN YÃœRÃœYEREK GÄ°RDÄ°M 

Hafız Esad’la çalıştım, BeÅŸar Esad’ı da göreve geldiÄŸi dönemden ülkeden ayrıldığım 2012’ye kadar sık gördüm. Esad’ın yöntemlerine karşıydım. Muhaliflerin bazı isteklerinin haklı olduÄŸunu açıklamış, bazı toplantılara katılmıştım. Silahlı çatışmalar baÅŸlayınca  anladım ki bana da bir kurÅŸun gelebilir. Ailemle birlikte Türkiye’ye geldim. Kilis’ten yürüyerek geçtim sınırı. Yurdumda yaÅŸamak istemez miyim? En son gittiÄŸimde gördüm ki tamamen harabe.
 

3) Ä°STANBUL’A GELDÄ°M ÇÜNKÃœ...

1987’de ‘Sovyetler BirliÄŸi Kahramanı’ unvanına ve Lenin NiÅŸanı’na layık görüldüm. Rusça da konuÅŸuyorum. Ama Rusya beni ailemle birlikte yaÅŸamaya davet ettiÄŸinde reddettim çünkü onlar da Suriye’ye bomba yaÄŸdırıyor. Ama uzaya birlikte çıktığım kozmonot arkadaÅŸlarım Alexander Viktorenko ve Aleksandr Pavloviç kardeÅŸlerim gibidir. Aynı mekikte Dünya’yı seyredince kardeÅŸ gibi oluyorsunuz. Her türlü farklılığı yok eden bir duygu bu.

4) UZAYIN EN GÃœZEL YANI, DÃœNYA’YA BAKMAK

Uzayda 7 gün, 23 saat, 8 dakika kaldım. Orada görebileceÄŸiniz en güzel manzara, Dünya’nın görüntüsü. O yüzden astronot ve kozmonotlar için en rahatlatıcı ÅŸey Dünya’ya bakmak... Bir bebeÄŸin anneye bakması gibi bakıyorsunuz... Bir de hiçbir sınır görmüyorsunuz, sınır yok, devlet yok, ayrım yok... Dünya’yı  annenin sıcak kucağı gibi görüyorsunuz. KeÅŸke dünyadaki tüm kötü insanları uzaya yollasalar. Geri geldiÄŸinde ne kadar güzel olduÄŸunu fark edip, kötülük yapmaktan vazgeçerler, eminim.

5) SURÄ°YELÄ° DÄ°LENCÄ° DEĞİLDÄ°R

Türk halkına kapıları sonuna kadar açıp, alabildiÄŸi kadar insan aldığı için şükran borçluyuz. Ama bütün Suriyeliler ‘hırsız, dilenci’ olarak görülmemeli. Bu göç dalgasında toplumun her kesiminden insan geliyor: Profesör olan da, cahili de... Ama Suriye halkı genelde meslek sahibi bir halktır. Dilenci deÄŸildir. Parasını alın teriyle kazanmak ister. Düşük maaÅŸlı da olsa çalışır. Yeter ki Türkiye bu meslek sahibi, diplomalı, bilim insanlarından, iÅŸadamlarından faydalanmayı bilsin. Geçen yıl Türkiye’nin ekonomisi yüzde dört büyüdü. Bu yüzde dörtte milyonlarca Suriyelinin hiç mi katkısı yok? Türkiye, kamplardaki mültecilere milyonlar harcadı. Åžehirlerde çalışan Suriyeliler de bu borcun bir kısmını çalışarak ödüyor.

 
Soyuz TM-3 ekibi; Faris, kozmonotlar Alexander Viktorenko (ortada) ve Aleksandr Pavloviç ile 1987’de mekiÄŸe binmeden hemen önce...

6) ASTRONOT ADAYLARINA ÖNERİM

Tabii ki uzaya gitmek riskli, Amerika’da kalkış- iniÅŸ sırasında 14 astronot, Rusya’da ise 5 kozmonot öldü. “Ya dönemezsem” diye hiç düşünmedim. Astronot olmak isteyen gençlere söylüyorum,  siz üzerinize düşeni yapın, eÄŸitiminizi alın, sonra inançlı biri olarak kadere boyun eÄŸin. “Ne gelirse kaderden, ben görevimi yaptım, gerisi Allah kerim” deyin. Benim kafamda hep bu vardı.

7) UZAYDA YAÅžAM OLABÄ°LÄ°R AMA BÄ°Z ULAÅžAMAYIZ

Uzayda tahminen bir milyarın üzerinde galaksi var.  Bu milyarlarca yıldız ve gezegende hayat olabilir, “Uzayda yaÅŸam yoktur” diyemeyiz. Ama ÅŸu ana kadar kanıtlanan hiçbir yaÅŸam yoktur. Dünya’ya çok benzeyen bir gezegen keÅŸfedildi. Ama bizden 30 ışık yılı uzaklıkta. Nasıl ulaÅŸabiliriz ki? Işık hızıyla da gitseniz 30 yıl alıyor. Zaten ışık hızıyla zaman kavramı da madde de kalmıyor.

8) ARMSTRONG DEPRESYONA GÄ°RDÄ°, BEN Ä°SE MUTLU DÖNDÃœM

2000’lerin başında Neil Armstrong’la Rusya’da bir araya gelmiÅŸtik. Bana “Aya ayak bastığımızda Dünya’ya bakıp düşündüm:  Bu gezegen için neden bu kadar savaÅŸ, yıkım oluyor? DeÄŸer mi?” dedi. Sonra insanlardan uzak yaÅŸamaya baÅŸladı. Zaten pek bilinmez ama onun takımının tamamı depresyona girdi. Sanırım Ay’a ayak basmayla ilgili bir mesele.  Ben öyle deÄŸildim döndükten sonra. Hem kiÅŸisel hayalimi hem de ülkemin düşünü gerçekleÅŸtirdiÄŸim için mutluydum. Tabii bir de ünlü de olmuÅŸtum. Bu şöhretin iyi de kötü de yanı oldu ama sonuçta ben mutluydum.

HAFIZ ESAD’IN KAHRAMANIYDI

Halep Hava Harp Okulu’ndan mezun Faris Suriye Hava Kuvvetleri’nde pilottu. 1985’te Interkosmos uzay uçuÅŸu programına seçildi. 1987’de  uzaya gitti; 7 gün 23 saat ve 5 dakika kaldı.  Döndüğünde ‘Sovyetler BirliÄŸi Kahramanı’  ve Lenin NiÅŸanı’na layık görüldü. Hafız Esad’ın elinden ’Suriye Kahramanı’ niÅŸanı aldı. 10 yıl üniversitelerde ders verdi, sonra orduya döndü.  2004’te general oldu. 2012’de Esad hükümetine isyan eden muhaliflere katıldı. 5 AÄŸustos’ta Türkiye’ye sığındı.