Modern hayatın problemleri ve Müslümanca yaşamak

Şüphesiz ki her zaman ve mekânın kendisine has özellikleri vardır. Bu özellikler insana birtakım zorluklar ya da kolaylıklar getirir. Bu da kişiyi, o zaman ve mekânın getirisi olan şartlara hazırlıklı olmaya zorlar.
Ä°nsan, fıtraten inanmaya ihtiyaç duyar. Bu, yaratılışında var olan bir gerçektir. Ä°sterse modern hayatın tamamıyla içinde olsun. Bu ihtiyaç her halükârda kendisini hissettirecektir. Çünkü insan yaratılmıştır, âciz ve muhtaçtır. Varlığını devam ettirmesi de, kendisini yaratan Yüce Allah’a baÄŸlıdır. Bu gerçekler insan olgusunun vazgeçemeyeceÄŸi unsurlardır. Ä°nanmayan insan da bu manayı çok iyi kavrar ama bilerek inkâr eder. Bir an gelir kabul eder de ancak iÅŸ iÅŸten geçmiÅŸ olur. Tıpkı Fir’avn gibi. 
O halde hangi zaman ve mekânda olursa olsun her şeyden önce insan da, iman ve onu hayata geçirme olgusu yer etmelidir. Bu olgu onda, zaman ve mekânın şartlarına göre dini yaşama azmini geliştirir. Eğer kişi böylesine bir niyet ve gayret içerisinde olmazsa onun için, dini yaşama şartları ne kadar kolaylaştırılırsa kolaylaştırılsın asla böylesi bir hayata yönelmeyecektir. Evvela bireyi böyle bir niyet ve azmi kazanmaya yönlendirmelidir.

Bu şıkkı hayata geçirmek demek insanı, insanca ve Müslümanca yetiştirmek demektir. Bu da yine önemli bir çabanın ve bu hedefin öncelikli olmasına inanmanın ürünü olacaktır. O halde toplumlarda var olması gereken yegâne hedef; hangi konumda olursa olsun bireyleri, günün şartlarına uygun olarak dini yaşama azmiyle yetiştirmek olmalıdır.

Belki insana ilk anda şöyle bir kıyas uygun gelebilir:

“Günümüzde dini yaÅŸamak çok zor. Zira ÅŸimdi o kadar günah ve günaha götüren yollar var ki, insanın ve hele genç kiÅŸinin kendisini onlardan uzak tutması neredeyse mümkün deÄŸil. Halbuki eski yıllarda, yani modern zamanlardan önce dini yaÅŸamak bu kadar zor deÄŸildi.”

Bu yorum kiÅŸiye ilk anda çok normal gelebilir. Ama bu, insanı aldatır. Günah iÅŸlemekte kolaycılığa ve bahaneler üretmeye götürür. 

Åžu açık bir gerçektir ki; günümüz ÅŸartlarında her ÅŸeyde pek çok kolaylıklar olduÄŸu gibi, dini yaÅŸamakta da kolaylıklar mevcuttur. Bu durum dini öğrenmek hususunda olduÄŸu gibi, onun gereklerini hayata geçirmek konusunda da aynıdır. Evvelki yıllarda bir bilgiye ulaÅŸmanın zorluÄŸu düşünülürse, bugün nasıl bir imkân içerisinde olduÄŸumuz anlaşılır. Uygulama açısından ise, ibadet için gerekli olan bir abdest alma imkânı bile bugün, büyük bir kolaylık arz etmektedir. 
O halde hangi zamanda olursa olsun, insan yetiÅŸtirme gerçeÄŸi önde tutulmalıdır. Bugün modern hayatın içinde hatta belki de belli zorlukların da olduÄŸu halde, Ä°slâm’ı çok güzel yaÅŸayan gençlerimiz mevcuttur Allah’a şükür. Bu gerçek bize, Allah’a kul olmanın gereÄŸine göre, insan yetiÅŸtirmenin önemini bir kez daha hatırlatıyor. Ä°ÅŸte yetiÅŸtirilen bir insan ve elde edilen bir baÅŸarı. Öyleyse, “insana hangi yaÅŸtan itibaren nasıl bir eÄŸitim verilmesi gerekir” konusu, bizim en çok üzerinde durmamız gereken çok önemli bir husustur. 

İnsanın inanması ve inancını hayata geçirmesi en tabii hakkıdır. Bu gerçeği göz ardı etmemeli ve kişiyi bu en önemli hakkından mahrum etmemelidir. Ancak öteden beri buna mani olan zalimler daima bulunmuş ve bulunacaktır. Müslüman Toplum olarak bizler bunu unutmamalı ve nesillerimizi tehlikelerden koruma gayreti içerisinde, onlara gerekli eğitim ve öğretimi mutlaka vermeliyiz. Zira Cenab-ı Hakk (c.c.) her aile reisine bu görevi vermiş ve uygulanmaması halinde büyük bir azaba çarptırılacağını da bildirmiştir:
“Ey inananlar! Kendinizi ve çoluk çocuÄŸunuzu cehennem ateÅŸinden koruyun; onun yakıtı, insanlar ve taÅŸlardır; görevlileri, Allah’ın kendilerine verdiÄŸi emirlere baÅŸkaldırmayan, kendilerine buyrulanları yerine getiren pek haÅŸin meleklerdir.”66 (Tahrim 6)
Bu noktada ÅŸu Hadis-i Åžerif de aklımıza gelir:“Her doÄŸan, Ä°slâm fıtratı üzerine doÄŸar. Sonra, anne-babası onu Hıristiyan, Yahudi veya Mecusi yapar.” (Buhârî, cenâiz 92; EbûDâvut, sünne 17; Tirmizî, kader 5)

Görüldüğü üzere burada eÄŸitim ve öğretim ön plana çıkmıştır. Bütün zaman ve mekânın yaratıcısı Allah (c.c.) bu dini, evrensel ve kıyamet saatine kadar geçerli kıldığına göre Ä°slâm, her devirde en güzel ÅŸekilde yaÅŸanabilir. Bu demektir ki Ä°slâm’ın her asra, her zaman ve mekâna söyleyeceÄŸi söz(ler) vardır. Önemli olan bizim, bunlar üzerinde tefekkür ederek, onları yaÅŸanılır hayatın birer paydası haline getirebilmemizdir. Yeter ki bizler bu gerçeÄŸe hakkıyla inanıp, onu hayata geçirmenin usullerine riayet edelim.

O halde öncelikli olarak niyet gerekir. Sonra da azim… Birey olarak bizlerin, ailede ebeveynin, toplumda da idarecilerin böylesine bir hedefi kabullenmeleri, modern hayatta dini yaÅŸamayı çok daha kolay kılacaktır. Ama maalesef bugün böylesi bir düzeyimiz olmadığı için zorluklarla karşılaÅŸmaktayız.

Aslında bu iÅŸ aileden baÅŸlar. Yavrularını, Rabb’ine kul olmaları yolunda yetiÅŸtirmek, anne ve babaya düşen görevlerin en başında gelmektedir. Ancak ebeveyn bu konuda bilinçli olmalıdır. Çocuklarını sadece dünyaya hazırlayan aileler, bunun sıkıntısını hem dünya hem de âhiret yurdunda çekerler. Müslümana düşen ÅŸey, kendisiyle birlikte eÅŸini ve yavrularını, dünya ve âhiret yurduna hazırlamaktır. Böylesi bir gayret dünya hayatının da âhirete göre ÅŸekillenmesini saÄŸlayacaktır. Bu adeta;  “Ey Rabbimiz! Bize dünyada iyilik ver, ahiret yurdunda da iyilik ver ve bizi cehennem azabından koru,”  (2 Bakara 201) duasının bir tecellisi olacaktır.

Ä°ÅŸte, modern hayatın bozguna uÄŸratamayacağı yegâne hakikat budur. Yaratılışın sırrı bu manâ ile çözülür. Ä°nsan, insan olma davasını bu manâ ile kavrar. Kul olmanın hazzı, Allah ve Rasûlü sevgisiyle olgunlaÅŸmanın tezahürleri, böylesi bir çizgiyle belirginlik kazanır. Bize düşen ÅŸey de ancak bu manâya, bu eÅŸsiz ve yüksek payeye ulaÅŸmaktır. 
Rabbimiz yâr ve yardımcımız olsun. O’na emenet olunuz!

Abdürrezzak, Târık b. Åžihâb’dan:

Hiçbir zaman sınırı aşmamak gerektiğini, her şeyde denge ve düzenin ne kadar önemli olduğunu belirten bir kıssa;

Selmân-ı Fârisî’nin ibadetini görmek için bir akÅŸam, evinde yattım. Selmân’ın hiç yatmayıp sabaha kadar namaz kıldığını sanıyordum. Oysa, yatsı namazını kıldıktan sonra hemen uzanıp yattı ve ancak sabaha karşı kalkıp namaza baÅŸladı. 
Ona: -Ben seni böyle bilmiyordum, seni sabaha kadar namaz kılar sanırdım, dedim.”
Selmân:
-Gücünüz yettiÄŸi kadar beÅŸ vakit namaza dikkat edin. Zira beÅŸ vakit namaz, öldürücü olmayan bütün maddi ve manevi dertlere devadır. AkÅŸam olunca insanlar üç kısma ayrılır. Kimisinin hiç ziyanı yok, hep kazançlıdır. Kiminin hiç kazancı yok, hep ziyanlıdır. Kimisi de ne ziyanlı ve ne de kazançlıdır. Gece karanlığını ve herkesin uykuda olup olan bitenden habersiz olmalarını fırsat edinerek kalkıp sabaha kadar namaz kılan kimse, hep kazançlı olup hiç ziyanı yoktur. Gecenin karanlığını ve herkesin uykuda olup kimin ne yaptığından haberi bulunmadığını fırsat edinerek bütün gecesini günah iÅŸlemekte geçiren kimse de, hep ziyanlı olup hiç kazancı yoktur. Yatsı namazından sonra uzanıp sabaha kadar yatan kimse de ne kazançlı ve ne de ziyanlıdır. Sakın seni yoracak biçimde hızlı hızlı gitme. Hiçbir zaman itidalin sınırını aÅŸma; yolunda dengeli ve devamlı yürü, dedi.”
El-Kenz, c. IV, s. 182. 

Peygamberimiz Hasan’ı öperken kendisi ile Akra arasında geçen hikaye

Taberâni Saib b. Yezid’den (r.a): “Peygamber Efendimiz Hasan’ı öptü. Orada hazır bulunan Akra’ b. Habis: -Benim on çocuÄŸum oldu. Hiç birini öpmüş deÄŸilim dedi.
Peygamber Efendimiz:
Ä°nsanlara karşı ÅŸefkat duygusu taşımayan kimseye Allah merhamet eylemez,” buyurdu.” 
Heysemi, c. VIII, s. 156

Mustafa Dereli - Diriliş Postası