Gökhan Özcan: Neyi kaybetttiğini biliyor musun?
Yürüyen bir yolda seyreden karaltılar gibiyiz. Belli bir ritimle bir yerden başka bir yere doğru gidiyoruz ama bu sanki bizim irademizle olmuyor. Kendi adımlarımızı atıyor değiliz, kendimize ait bir yürüyüşümüz yok ve tabiatıyla varacağımız yeri de kestiremiyoruz. Bizi bir dört duvarın arasına değil de, ritmi ve yönü hiç değişmeyen bu hareketin içine hapsetmişler sanki.