Dücane Cündioğlu: Sevgili niçin küssün bana, ben sevgimi hiç kazaya bırakmadım ki!
Neredeyse hiç secdeden kalkmazken alnım, niçin bir kez bile sesini duyamam? Günler, geceler... asırlardır adı dudaklarımdan düşmediği hâlde neden bir defa da ben onun adımı andığını işitmem?