Bir Çivi Daha Düştü Çarmıhımızdan: Mehmet Şevket Eygi
Seksenli yıllar, İstanbul Tıp Fakültesi’nde öğrenciyiz. Şile’ye gittik bir arkadaşımızı ziyarete. Hapisteydi. Tel örgülerle çevrilmiş bir alandan konuştuk biraz. O, tel örgünün içinde, biz dışındayız. Sanırım rahat bir hapishaneydi. Çünkü bir kapıdan falan girmedik. Sanki bahçeli bir evin çitlerinin iki yanında konuşan komşular gibiydik. Hoş beş, hal hatır, niye geldin niye gittin, falan filan.