Kemal Sayar: ‘En büyükler, en mütevazı olanlardır…’
İnsan olmayı öğreniriz. Yolların çatallandığı yerlerde ahlakın ve vicdanın izlerini takip ederek insan oluruz. Hepimiz kendi hayatlarımızın çırağıyız, kendi acımıza ve başkalarının acılarına dokunarak ilerler, olgunlaşır ve hayatın künhüne varırız. Ya da kendi ruhumuza bile bakamaz, uçurumlarımızla yüzleşmeyi göze alamaz ve kendini kandırmanın serin ikliminde kalakalırız. Modern dünyanın en büyük salgını olan yüzeyselliğe demir atar ve dünyanın siyah ve beyazlara ayrışmış kaba bir resmine gönül indiririz. Orası hep serin bir gölge olagelmiştir. Oysa dünya kaba ikiliklere gelmeyecek kadar karmaşık, insanlar değişik zamanlarda iyi ve kötüye kanatlanabilecek kadar çok katmanlı, kimlikler modern akışkan dünyada her yöne akabilecek kadar seyyaldir.