Toz ile duman
Yaşamayı yürümekmiş gibi düşünelim bir an... Yürüyoruz ve bir şeyler geride kalıyor sürekli. Yerinde saymadığımızın, mesafe aldığımızın, ilerlediğimizin delili bu; evet, bir şeyler geride kalıyor sürekli. Yürüyoruz; çünkü hayatın bir çıkış noktası ile bir varış noktası arasındaki tek yönlü bir sefer olduğunu biliyoruz. Çünkü bu hareket hali, geçici olduğu pek aşikâr olan bu dünya için öğrendiğimiz belki de ilk şey! Burası durulan bir yer değil; gelip geçilen bir yer... O gelip geçmeyi belki de en şiirsel biçimde ifade eden fiil de yürümek fiili... Yaşıyoruz, yani iki nokta arasında bilerek ya da gayrı ihtiyari yürüyoruz işte. Yürüyoruz ama nereye?